Fotografie

[Konrad Shammer]

Ulotne obrazy uchwycone w ramy,
Papier, który pozostanie tylko papierem,
Mimo, że różne chwile są na nim pisane,
Łączy je jedno, stają się zawsze wspomnieniem.

Stary kościół, w którym zostałem ochrzczony,
Rodzinne spotkania, dziś w niepełnym gronie,
Ciężar tych chwil, właśnie nimi jestem obarczony,
Kiedy otwieram album na dowolnej stronie.

Zawierają wszystko, rozpacz, szczęście i miłość,
Zwodzące uśmiechy, zakamuflowany ból,
Prowadzą między myśli, gdzie panuje nicość,
I Twoje oczy i tyle przemilczanych słów.

Zdecydowanym ruchem wrzucam je w ogień,
Obejmuje je tak jak pragnę objąć Ciebie,
Nie milkną wciąż je słyszę, choć czerwony płomień,
Zamienił je w popiół rozwiany na wietrze.

Bo z prochu powstałeś, w proch się obrócisz,
Życie to pełna garść nic nieznaczących przeżyć.
Dodajesz do niego nowe zdjęcia i wierzysz,
Że uratują przed śmiercią, do której zmierzasz.