ścieżka dydaktyczna dorosłych osobników

[Rafal Bielan Wierzbicki]

poruszamy się krokiem spacerowym
nikt z nas nie myśli o codzienności
w każdym niepotrzebnie wypowiedzianym słowie
lokujemy wszystkie sylaby przebaczania

kręte drogi już mniej poplątane
sen bardziej spokojny
w atrium parkowym - lot trzmiela, brzęk osy
wszyscy jesteśmy tacy nieroztropni
jak stadko naszych dzieci biegających wokół

i woda nad stawami też już nieco inna
bardziej swobodna, mocniej przejrzysta
tracą na wadzę noszone ciężary
kark dużo lżejszy
lecz muszę się przyznać
że czegoś brakuje w naszych wolnych krokach
zbyt dużo sentymentów i rozpraw o niczym
o tym co nieważne w tej istocie rzeczy
o tym, że padamy co dzień na kolana
przed pomnikiem zasłużonych dla wielkiej ignorancji
(choć w dzieciństwie tego nie mieliśmy w planach)

potem już tylko chwila milczenia
tętent refleksji już swój bieg dokończył
kołatanie w piersiach i trwały niedosyt
a tuż za nami cud rozłożył ręce
i zasnął ...
przez snem zamiast baranów liczył nasze kroki

[jasiu zły]

Po drugiej zwrotce osiągnąłem stadium rigor mortis :P
Daj znać jak napiszesz wersję skróconą.

[Rafal Bielan Wierzbicki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak zrobię z tego Haiku to się odezwę :)

[Bernadetta1]

troszkę przydługawe:)..pozdr.

[Rafał Różewicz]

"o tym, że padamy co dzień na kolana
przed pomnikiem zasłużonych dla wielkiej ignorancji
(choć w dzieciństwie tego nie mieliśmy w planach)"

coś się rymnęło.

Gdyby skrócić i formę ciekawszą?

I pozbyć się banałów:
"sylaby przebaczania"
"jak stadko naszych dzieci biegających wokół"
"potem już tylko chwila milczenia"
"kołatanie w piersiach"

niektóre elementy są ciekawe.
Warte obróbki. Pozdrawiam. Rafale.

[Goya Abramowicz]

Myśli, myśli o tej codzienności. I to nie NIKT ale zdecydowana większość. I karki wcale nie są lżejsze a drogi mniej poplątane. Złudzenie optyczne. Musiałam się zadumać, a to już coś ;) Pozdrawiam ;)