znów ren sam

[janusz_pyzinski]

znów jestem
tym samym chłopcem
sprzed lat
takie same marzenia
ale inny czas
takie same odloty
ale inne powroty
coraz trudniej i mocniej
gra pierś
na przyciasnym podwórku
zapadła się studnia
przepełniło się biuro
znalezionych skarg
za starą stodołą
między niebem a ziemią
Pan Bóg czyta księgi pól
jak ptak
z pamiętników
pisanych lemieszem
wydziobuje ziarna słów
bezpowrotnych
znów jestem chłopcem
w banku niepokojów
odkładam na przyszłość
nadzieję
kapiący miód
pamiętliwych pocałunków
mącę ciszę
chwytając pustkę
bezdennej przestrzeni
mojego Betlejem
niedowierzający żyrant
odchodzi z hukiem
zamykanych drzwi
i nikt nie udzieli mi już
kredytu zaufania
chociaż księżyc w pełni
nauczył mnie zabijać sny
w miejscu
gdzie nie ma już planów
śnię swoją chłopięcość
i znów jestem chłopcem
szukającym złomu