Wieże

[symek70`]

Te z barokowych świątyń
Reformatów, Bernardynów,
Pokryte zieloną już śniedzią
Górują nad grodem Kraka
Jak orzeł nad swym gniazdem.
Widziały już tak wiele,
Zdrady małżeńskie, kłótnie,
Bolesne rozstania, ucieczki,
Porzuconych dzieci i żony,
Strapionych ludzi, którym już nikt nie chce pomóc,
Ani do drzwi zapukać.
Niech dzwony biją i niech wzywają ludzi
Do miłości.

[lubię latawce]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pomysł jakiś jest, ale wykonania niestety brakło.
można spróbować uczynić wieże podmiotem lirycznym
i opowiedzieć - tak, poprostu opowiedzieć -
o ludzkim świecie z ich perspektywy.
tekst do poprawy. sugerowałabym zacząć tak:

my z barokowych świątyń
o zielonym, siwym włosie
nad czołem wielkiego miasta
wiemy o was nic i wszystko

aż tak wiele było rozstań
w rytmie porzuconych dzieci
zagubionych kłótni z matką
zrozpaczonych zdrad i przekleństw

bla bla bla bla :)
myślę, że z tym umoralnianiem to też trochę przesada ;p
p.s. a co ma powiedzieć wieża szachowa? ech, ta to dopiero
ma życie ;o)

pozdrawiam i czekam na poprawę,
andżelika