nie potrafię żyć poważnie

[Kris Poranny]

pomyślałem - żart uczynię
więc się urodziłem
komuś na złość tym zrobiłem
teraz nie żałuję

te ekscesy, walki, znoje
całkiem się wydają miłe
choć przeciągam strunę wiecznie
absolutnie sie nie boję

oskarżenia o bezczelność
o zajadłość i niezgodę
o zmuszanie słabszych istot
do czynienia mojej woli


nie chcę grzeczny być i ładny
chcę podniecać gwałcić zmysły
chcę podburzać niszczyć drażnić
wciąż wywracać świat na nice

męczyć dręczyć molestować
niepoprawnym być łajdakiem
krzyczeć w złości , padać , wstawać
w końcu usiąść i odsapnąć

z odpoczynkiem nie przesadzić
wnet się zebrać sprężyć w sobie
zdeptać wszystkie małe gnidy
zostawiając ślad po sobie

jeśli płąskich zwodzicieli
wciąż bez liku się kreuje
czemu nie być bestią wściekłą
co odraża lecz ujmuje .


kris o poranku

[Kris Poranny]

miał rozbawić
czyli dobrze jest



kris już niebawem o pranku

[Witold_Adam_Rosołowski]

Kris - znalazłem dwie literówki - w czwartej i ostatniej zwrotce - ale chyba nie o to chodzi w tym wszystkim - odszukaj i popraw - wiersz Twój przypomina mi (tylko przypomina) piosenkę "dorosłe dzieci" Turbo (z lat 80-tych XX w.) - no cóż skojarzenia można mieć różne - tylko, że tam "...nauczli nas..." się pojawia (czyli - co zrobili) a u Ciebie - forma w liczbie pojedynczej i - "co ja zrobiłem" i "co zrobię" - najlepsza ostatnia zwrotka

serdeczne pozdrówko W_A_R