Myślę o wierszu
-
Ostatnio w Warsztacie
-
AdamU 4
Z księgi na księgę wyrasta,
Sterta prochów, głucha trwoga,
Przeklęty dom w środku miasta,
Bez porządku i bez Boga.
Okna puste, puste plany,
W martwe ramy mgła się wlewa.
Robactwem wypełnione ściany,
Każda myśl tu w pył się zmienia.
Skóra pęka, kruszą księgi,
Flaga w strzępy się przemienia.
Dom obłędu, gdzie głos nędzny
Brzmi w symfonii zapomnienia.
Sejmem zwą go – śmiech ponury,
Gniją słowa w mroku ciszy.
Wokół cienie, trupów góry,
A zgnilizna się rozrasta
W centrum miasta, rak wyrasta
Krwawym cierniem obleczony
Krzyk rozpaczy w ciszy ginie
Nikt nie słyszy
Wszystko gnije0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
Zima stulecia 1 2 3 4 6
Przez Rafael Marius, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- rok 1979
- zima stulecia
- (i 2 więcej)
- 103 odpowiedzi
- 1 686 wyświetleń
-
- 38 odpowiedzi
- 790 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 733 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 643 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 285 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez _M_arianna_ · Opublikowano
A ta druga osoba, która była na tę laskę w plenerze chętna, to jak to? "Co przechodzi, to musi bądź?" -
Przez Moondog · Opublikowano
@kollektiv juź chyba wiem czemu mi się tak te teksty podobają chyba wcześniej miałrś nick jaguar( jeśli się mylę to bez urazy ) bo styl bardzo podobny. Mocna ta gierka słowna na końcu. Bardzo mi się tekst podoba Pozdrawiam -
Przez Gerber · Opublikowano
@Nata_Kruk Tak, to taki "wiersz prozatorski",taki tam eksperyment, może niezabardzo udany. -
Przez error_erros · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Nad smutkiem - ponieważ jest jego panią. W mojej głowie to było oczywiste, po Twoim pytaniu już jest mniej...Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Dziękuję, Twój również niezły To jest melodia cierpienia - moja ulubiona jako autora wierszy -
Przez AdamU · Opublikowano
Z księgi na księgę wyrasta, Sterta prochów, głucha trwoga, Przeklęty dom w środku miasta, Bez porządku i bez Boga. Okna puste, puste plany, W martwe ramy mgła się wlewa. Robactwem wypełnione ściany, Każda myśl tu w pył się zmienia. Skóra pęka, kruszą księgi, Flaga w strzępy się przemienia. Dom obłędu, gdzie głos nędzny Brzmi w symfonii zapomnienia. Sejmem zwą go – śmiech ponury, Gniją słowa w mroku ciszy. Wokół cienie, trupów góry, A zgnilizna się rozrasta W centrum miasta, rak wyrasta Krwawym cierniem obleczony Krzyk rozpaczy w ciszy ginie Nikt nie słyszy Wszystko gnije
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się