Wiersz pierwszy

[Armand Duval]

Rozkochałem w sobie słońce i księżyc
Więc w pieśni zamieńcie me słowa
A ja zatrwożę nimi żywioły
Ech , co to będzie za trwoga !

Wiatry zawyją w dzikich ostępach
Spłoszone polegną okrutnie
Deszcze opadną bezsilnym gestem
Lecz łzy nie odnajdziesz już u mnie

Mozolnie splotłem tysiące węzłów
By przeciąć je potem z rozmachem
Już nie zostawię po sobie żalu
Wszystko w pożogach zostawię

Zapłaćcie teraz sny nierozważne
Cenę najwyższą mych chęci
Spłońcie do reszty dziecięce marzenia
Świadectwa mojej udręki

[Piotr Sanocki]

Bardzo ładny. Czemu w Piaskownicy ?

Pozdrawiam serdecznie

[Armand Duval]

sam nie wiem, od pół roku robię rzeczy , których nie rozumiem :-)

[Piotr Sanocki]

Tak być nie może :( On jest naprawdę piękny. Tak leciutko się czyta i piękne matefory :)

Pozdrawiam serdecznie


[sub]Tekst był edytowany przez Piotr Sanocki dnia 08-06-2004 11:07.[/sub]

[Armand Duval]

przerzucilem go :-)