Więc: Urodzeni po wojnie

[Sławomir Hornik]

Więc nadal to samo. On ma spierzchnięte usta. Ona włosy o zapachu tytoniu.
Za oknem zdarzyło się tyle, że mogłoby wystarczyć jedno zdanie: dzieci
czekają na pierwsze ptaki. I każdy wie, że tutaj zaklęcia wywołują się
same; wystarczy powtarzać: sen i dziecko, płomienie i woda. Bardzo słodki

miąższ, bardzo opaleni mężczyźni. Skóra będzie różowa od płonącego słońca,
oczy będą zielone od bezsenności. Zacznij wymyślać ciemność. Noc dzisiaj nie
przyjdzie, nie nazwie ich po imieniu. Więc w ustach ziarna, drzewa za oknem

są od dzisiaj nasze.

[Bogdan Zdanowicz]

Już od tytułu autor prowokuje, niestylistycznie ;)
(podstawowa uwaga pani od polskiego; nie zaczynaj zdania od więc ;)
Ale nie koniec na tym.
"włosy o zapachu tytoniu" brzmia równie topornie, jak róże o zapachu róż ;D
A przecież można było płynnie, śpiewniej, lirycznie: jej włosy pachniały tytoniem...
Po coś to autor robi, chyba nie tylko dla prowokacji?
(wyłączając oczywiście "mogło by", które jest tylko i jedynie prowokacją ortograficzną!)
:P

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Można to odczytać jako nowy początek, wojna jako czas przełamany.
Spotkanie kobiety z mężczyną i... potem już poleeeciaaało...
:0
Logika mi się załamuje jedynie w tym ciągu:
"sen i dziecko, płomienie i woda"
Pierwsze zestawienie to podobieństwa, drugie - opozycja.
Dalej wiersz "biegnie" do końca właśnie na przeciwstawieniach udatnie podkreślając antynomiczność świata.

Najbardziej podoba mi się o wywoływaniu się.
;)
pzdr. b

[vacker_flickan]

śmierdzi Świetlickim

[Sławomir Hornik]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przykro mi, nie znam.

[Sławomir Hornik]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

miło,

pozdrawiam

[vacker_flickan]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

przykro mi, nie znam.
a to wstyd;p