Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ktoś kiedyś mnie się spytał:Jak się pisze wiersze?
Długo nad tym myślałem.
I wymyśliłem:
Wiersza nie wolno pisać na szybko
Wiersz musi iść z serca
Trzeba wiedzieć o czym sie pisze
Trzeba przy pisaniu mieć cisze
Jednak idealne wiersze powstają z rąk
Idealnych poetów
Ostatnia zasada:NIGDY NIE WOLNO SIE ZA WZÓR UWAŻAĆ!

Opublikowano

prawda i nie;
nieraz myślisz co napisać
stwarzasz pozory
chcesz czym zadowolić
wymyślasz farmazony i...
nie wiesz co myśli czytelnik
czy w tym się lubuje?
a o wierze -miłości, krajobrazach(nawet modzie)
każdy się chlubuje
Nie każdy ma czas na zastanowienie,
co poeta wyraża pod ?
a pczeczytać miło i ze słodkimi snami się
położyć spac,wtedy kazdy o wierszu pomyśli,
w zależności jakie kto ma upodobania
tzn.-do czego:)
warto pisać dla każdego,
są gusta i guściki,każdy coś chapnie
dla siebie, na noc,na śniadanie
czy na deser;)
dobrych poetów się chwali,
niektórzy pięknie piszą i to się chwali
Ja poetką nie jestem,choć
wiersz mój na jakimś blogu się pojawił:)
młodzieży wojna nie obchodzi
ją interesuje miłość:)i...
smutki i żale,nawet po pijaku
a najbardziej to jak pozbyć się głodu(narkotykowego)
ojjjjjjjjjjj ale się rozpisałam:)
mogła bym pisać jeszcze,ale to już smutne
to zachęcam poetów,bo ja nią nie jestem
ale sądzę,że każdego to zainteresuje
Pozdrawiam milutko

Opublikowano

Nie możesz powiedzieć ze młodzieży wojna nie interesuje
bo to co kogo interesuje nie zależy od wieku a od samego człowieka
po drugie ja chce pisać wiersze po to by ktoś staną nad nimi
i zastanowi sie nad pewnymi sprawami i nad tym co chciałem mu przekazać
Wiec chce pisac wiersze refleksyjne dajace zastanawiajace i dajace pewne
rzeczy do zrozumienia.Po to różni poeci różnie piszą by każdy u któregoś
znalazł coś swojego.
Więc gdyby wszyscy pisali o tym co napisałaś to czytelnikami była
by wąska grupa społeczna w porównaniu do czytelników teraz!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...