Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czerwień warg na czole
trzy kreski zamyślone nad błękitem
oliwka przybladła na skroniach
srebro z dołeczkiem pośrodku
podbródek nie golony
poszarzał

w oku
wzruszyła się kropla
spływa
cicho szumi trzcina roztargniona
kalina pogubiła korale
zbiera
wróbel zaniemówił

gdzie pamięć gdzie zapomnienie
początek gdzie koniec
czas

blisko dalekim
zaraz potem już tylko
nieskończoność

Opublikowano

pierwsza i trzecia - tak(bez"czasu"),
bo Twoja
a reszta skojarzyło mnie się, że
Autorka może czytała: Bliscy i oddaleni?
nie wiem cuś tak,całość napewno przepełniona
uczuciem, emocją -zapamiętaną, jakoś ten środek
jednak inaczej bym ułożyła, takie moje takie tam,
(chociaż jak czytam drugi raz to już inaczej widze),
pozdrawiam ciepło i zastanowiła się czy -tylko(...)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Judyt, nie czytałam, tylko "dotknęłam osobiście"...
a to, że czytasz drugi raz i zastanowiło, to cieszy,
dzięki;

serdecznie pozdrawiam
-teresa

a tak..jakoś musze ze dwa razy przynajmniej
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Judyt, nie czytałam, tylko "dotknęłam osobiście"...
a to, że czytasz drugi raz i zastanowiło, to cieszy,
dzięki;

serdecznie pozdrawiam
-teresa

a tak..jakoś musze ze dwa razy przynajmniej

miło mi, czytaj, czytaj ile chcesz...
dziekuję

pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

pierwszą część można by trochu rozpędzić bo wyliczankowo wyszło, a jednak malowanie to płynne pociągnięcia pędzla, opis ładny ale to tak jakby pędzel się wachał, urywał podczas pracy

później refleksyjnie i już do samego końca czytało się świetnie
pozdrawiam

Opublikowano

Hmm, ładny płynny wiersz, przemyślana dopracowana treść.
Napisał bym to samo co Baba Izba.
"gdzie pamięć gdzie zapomnienie
początek gdzie koniec" - temat zawsze aktualny, dotyczący wszystkich
wcześniej lub później.
A początek wiersza również odebrałem jako zamierzony - tak rozkręcają się wspomnienia.
Serdecznie pozdrawiam Tereska.

Opublikowano

korale jak łzy

przekuwają uczucie rzeczywistością
napychają na sznurek myślący
zakładają na szyję
i chodzą dumnie ulicą
demonstrując cierpienie

(poeci - idioci - wariaci - masochiści)



kłaniam rozum

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Bardzo dziękuję! Piękno w życiu też boli. :) Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...