Lustro

[Queen of damned]

Tafla nieskazitelnej doskonałości.
A w niej,
Nie kto inny jak ja.
Oczy moje i nos ten sam,
A dłonie wykonują identyczne gesty.
Porażająca prawda.
Widzę ją.
Spoglądam w lustro jak we własną duszę.
Każdy smutek rysuje się
Na moim obliczu.
Każda łza,
Ta co spłynęła i ta co dopiero
Narodzi się w kąciku oka,
Wszystkie one migocą światłem żalu
W tym szkle na ścianie.

Może dlatego boję się widzieć...
Patrzę w lustro
I staram się nic nie dostrzegać.
Lecz tam zawsze znajdę siebie,
Tą prawdziwą.
Tęsknie za pustką,
która zdaje się być lepsza
niż przerażone oblicze.

[teresa943]

Tęsknie za pustką,
która zdaje się być lepsza
niż przerażone oblicze.

straszna melancholia
dołek psychiczny

pozdrawiam cieplutko
-teresa

[bufon smerf]

okropne to jest jak normalnie Gargamel.

[BlackSoul]

Przeczytałam to i wydaje mi się, że widzę cząstkę siebie jak miałam 13 lat
jest uczucie i cierpienie
jedna ważna rada :
Jesli zaczynasz pisać i czujesz, że piszesz prostą melancholią, wypłakujesz zwyczajne cierpienie, poprostu cierpienie to nie publikuj.
Kiedy poczujesz, że twoje cierpienie jest samo dla ciebie niezwykłe , przerażające i nie rozumiesz go, a słowa które wypowiadasz nijak nie da się wytłumaczyć naszym językiem, pisz !!
Tylko szaleńcy tworzą sztukę. Reszta przemija i umiera pod warstwą ziemskiego kurzu.