Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

- Naprawdę? No to opowiadaj – zaintrygowany Patryk aż usiadł na łóżku.
Irena nakłoniła go by się położył, otuliła troskliwie kołdrą, wymusiła obietnicę, że bez grymaszenia zje potem trochę rosołu i wreszcie zaczęła snuć wspomnienia.
- Musisz wiedzieć, że mój tata, a twój pradziadek Franciszek, miał dość szczególne hobby – hodował kury. Nie tylko takie zwyczajne, gospodarskie kury, co to grzebią pazurami w ziemi, znoszą jajka i gdaczą bez ustanku, ale specjalne, rzadkie rasy maleńkich kur i kogucików o bajecznie kolorowych piórach i dumnie sterczących grzebieniach. Nazywał je Japończykami. Kiedy na podwórzu przechadzały się dostojnie wśród swych pospolitych kuzynów, wyglądały jak egzotyczne kwiaty na łące pełnej kaczeńców. Zresztą trzymały się z daleka, bo zwykłe kury nie lubiły tych odmieńców, dziobały je przy lada okazji aż tęczowy puch wzbijał się w powietrze. Przekradałam się ukradkiem do kurnika i zbierałam te pióra, zanim powalał je kurz, bo były naprawdę piękne – Irena niewidzącym wzrokiem zapatrzyła się przed siebie jakby rzeczywiście widziała dawno nieistniejącą zagrodę, kurze grzędy i rosnącą opodal starą gruszę o powykręcanych konarach.
- A dalej, babciu? Co było dalej? – Poczuła, jak Patryk niecierpliwie ciągnie ją za rękaw. Ocknęła się z zamyślenia.
- Pewnego dnia moja mama, a twoja prababcia Jadwiga, postanowiła upiec pasztet. Taki prawdziwy, domowy pasztet. Zbliżały się imieniny Franciszka a pasztet należał do ulubionych potraw pradziadka. Ty też lubisz pasztet, prawda? – Zapytała z filuterną miną wiedząc, jakim niejadkiem jest wnuk.
- Pewnie, że lubię – odparł nieuważnie chłopiec. Widać było, że jest już znudzony tym przydługim wstępem.- I tata też lubi i mama – dodał na wszelki wypadek. Niezrażona Irena ciągnęła dalej:
- Tak więc zawołała mojego tatę i mówi: słuchaj, musisz mi zabić na jutro kurę.
- Tata posmutniał, bo choć rozumiał z czego robi się pasztet, to bardzo był przywiązany do swoich ulubienic i niechętnie się z nimi witał na talerzu. Zapytał ostrożnie: - A którą byś chciała?
- Chyba tę czarną, co już się nie niesie. Ona najbardziej dziobie Japończyki.
- Dobrze – powiedział tata – rano ją zabiję.
- I ty to widziałaś, babciu? Widziałaś jak ją zabijał? – W głosie Patryka znów pojawiło się zaciekawienie.
- No… Prawie widziałam – odparła Irena z wahaniem dopiero teraz uświadamiając sobie, w co się wpakowała. Czy widziała? Na całe życie zapamiętała tę mieszaninę ciekawości i obrzydzenia, kiedy z ukrycia za stodołą przyglądała się ojcu.
– Tylko jak ja mam to powiedzieć dziecku? Że szkarłatna krew tryskała spod siekiery a kura nadal wierzgała nogami, choć jej odcięta głowa leżała już na ziemi? Że szklane oczy wciąż patrzyły na mnie z wyrzutem, chociaż były zupełnie martwe? Co ja najlepszego narobiłam?! A przecież to pestka, bo czeka mnie jeszcze całe patroszenie! – Pomyślała z sarkazmem.
Patryk leżał bez ruchu, patrzył na zmieszaną Irenę ale już jej nie poganiał. Ta desperacko próbowała coś wymyślić jednak w głowie wciąż tylko wirowały jej strzępy wspomnień. Przedłużającą się ciszę przerwał ostry dźwięk telefonu.
- To na pewno mama! Jak dobrze, że dzwoni ! Dam ci ją to sobie porozmawiacie – poderwała się z ulgą.
-Śmieszna ta babcia – pomyślał chłopiec – a już zaczynało być fajnie …

Opublikowano

"Zbliżały się imieniny Franciszka a pasztet należał do ulubionych potraw pradziadka" - mam wrażenie, że lepiej by brzmiało "Zbliżały się imieniny pradziadka, a pasztet należał do jego ulubionych potraw"
"znoszą jaka" - literóweczka

Moim zdaniem ta część jest jeszcze lepsza od poprzedniej, bardzo wiarygodny i płynny tekst. Uśmiechy

Opublikowano

Don Cornellos i UFO,
bardzo Wam dziękuję za przeczytanie i pochlebne oceny. To moje pierwsze opowiadanie po dłuższej przerwie, więc Wasze pochwały na pewno pomogą mi się na nowo rozkręcić.
UFO - bez zastrzeżeń akceptuję Twoją wersję imienin pradziadka. Literówka już poprawiona.
Serdecznie pozdrawiam - Ania

Opublikowano

" ... a już zaczynało być fajnie ..." - że zacytuję coś z Klasyki (tego portalu:))

Poprzednio napisałaś, że ma to być ćwiczenie dialogu - no i wyszło świetnie !!!
Naprawdę, jest rytm, akcja i napięcie - powinnaś kontynuować.

Aha - przecież MAM się czegoś czepić - moim zdaniem zamiast - "Że szkarłatna krew tryskała spod siekiery"
Powinno być - "Jak krew tryskała spod siekiery" - pamiętasz? Jak najmniej przymiotników!

No to pozdrawiam - Marek

PS
Fajny przykład dialogu - już na mailu:))

Opublikowano

Dzięki za uwagi Marku,
mogę tylko wyjaśnić, że przymiotnik "szkarłatny" został użyty celowo - miał wzmocnić wrażenie "krwistości" tak wyczekiwanej przez Patryka. Sformułowanie obydwu zdań o scenie zabijania kury jest jakby już skrojone pod oczekiwania chłopca. Irena wyobraża sobie, jak to mówi i właśnie takie pełnokrwiste zdania nie chcą jej przejść przez gardło.
Do miłego usłyszenia - Ania

Opublikowano

przepraszam Aniu, ale poprzednia część bardziej mi się podobała, absolutnie mnie wciągnęła, tu już niestety trochę mniej. lecz oddać honory muszę i przyznać- to jest dobry tekst. nie ma się czego przyczepić.
ale to moja subiektywna ocena. jeszcze raz powtórzę, że dialog naprawdę sprawnie prowadzony, zgrabny.
pozdrawiam ciepło.

Opublikowano

Dziękuję za szczerość Rachel; tak to już czasem jest, że po tekście który zainteresował, następny niby o tym samym wydaje się już mdły. Ja też tak czasem mam. Pozostaje nadzieja, że moje następne opowiadanie, które będę mogę wkleić za parę dni, wpadnie do tej pierwszej kategorii.
Pozdrawiam serdecznie - Ania

Opublikowano

hehe, już myślałam że tego nie napiszesz;);p Ufoludek jest szczery, więc jak jakiś tekst mi sie nie spodoba to Ci o tym powiem, wtedy już mi chyba tak ładnie nie powiesz;);p

Opublikowano

UFO - bardzo się dla Ciebie staram, żeby moje teksty były coraz lepsze, więc jak mówisz, że trafił się gorszy, to tylko dobrze mi robi dla równowagi. Mam już nowe, gotowe opowiadanie w poczekalni, jeszcze je dopieszczam, ale możesz już zacząć ostrzyć pazury!
Ania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...