Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




wiek dziewiętnasty już minął. niestety. nie powstaną nowe dziady a pan mickiewicz to kategoria której usiłowanie doścignienia jest zabawne z samego założenia. to jakbym uznała że będę nowym beethovenem i zaczęła komponować symfonie w manierze osiemnastowiecznej austrii. zdecydowanie utopijne podejście do sprawy.


proponuje zagłębić się bardziej w poezje współczesną, żeby pozbyć się manieryzmu romantycznego, który nie ma już zastosowania- zwłaszcza w rękach autorów z forum internetowego dla początkujących.


pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




wiek dziewiętnasty już minął. niestety. nie powstaną nowe dziady a pan mickiewicz to kategoria której usiłowanie doścignienia jest zabawne z samego założenia. to jakbym uznała że będę nowym beethovenem i zaczęła komponować symfonie w manierze osiemnastowiecznej austrii. zdecydowanie utopijne podejście do sprawy.


proponuje zagłębić się bardziej w poezje współczesną, żeby pozbyć się manieryzmu romantycznego, który nie ma już zastosowania- zwłaszcza w rękach autorów z forum internetowego dla początkujących.


pozdrawiam

wiek dwudziesty i drugi bez nas (w znakomitej większości) nadchodzi
papier odchodzi (drogi)
każda metoda jest dobra dla wytłumaczenia co to był "cep"
do czego służył
mogę wytłumaczyć co to słoma (nie w butach), co ziarno, co snopek ....
taki mały skansen
w pamięci
Opublikowano

Ja jestem za - ponieważ nie dość, że proste a celne, to i jeszcze nietypowe. Co do parentezy - może rzeczywiście lepiej nie dawać tak kawy na ławę, ale z drugiej strony - kto to będzie szukał po necie budowy cepa?
Na plus.
Pozdrawiam.

Opublikowano

przekonałam się do nawiasów i tego co w nich. Lepiej - jak jest,
wycofuję propozycję.
Może zamiast "energetyzowały" - "puściły w ruch"?
Bardzo fajnie, że odświeżyłeś pamięć o cepach!
Serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...