Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ukoronowali klepisko
snopkiem zboża
na drzwiach do stodoły
grzecznie czekały dwa cepy

ręce zdobione pracą
ujęły dzierżaki (długa część cepa)
ruchem okrężnym
ruszyły bijaki (krótka część cepa)

ziarno na chleb
ziarno dla kur

słoma w strzechy
słoma do obory
Adam Sosna(2005. październik zmieniony 2008.kwiecień)

Opublikowano

Fajny wiersz, pachnie mi dzieciństwem
stodołą i żniwami.
Czy zastanowiłeś się nad: (długa część cepa) i (krótka część cepa),
to musi być w wierszu? Moim zdaniem nie koniecznie.
Serdecznie pozdrawiam- uścisnij Sosenkę
- baba

Opublikowano

a mnie się to kojarzy ze strukturą dzidy
przeddzidzie śródzidzie zadzidzie
a dalej
przedzidzieprzeddzidzia śróddzidzieprzedzidzia zadzidziprzedzidzia
przedzidzieśróddzidzia śróddzidziśróddzidzia zadzidzieśróddzidzia

i tak dalej i tak dalej(-:

a wiersz można by rzec nietypowy
pozdrawiam

Opublikowano

Mnie nawiasy rozbawiły, takie tłumaczenie mieszczuchom, ot i właśnie
- cepem do głowy wbijanie. Poza tym fajnie zasłaniają ten rym, jak zauważył
Pan Żubr - taka nonszalancja to świetna rzecz! Wg mnie nawiasy zostają.

Naprawdę bardzo udany wiersz - uwiodła mnie zwłaszcza ta "chłopska" filozofia:
powiedzieć coś o zwyczajnych sprawach, a jakże często jakoś tak wychodzi,
że to złotymi zgłoskami w pamięci można potem wyryć (cztery ostatnie wersiska!).
Brawo też za jego lekkość i autentyczność. No i za "ręce zdobione pracą".

Duży plus, Sosno, duży:)

Opublikowano

Baba Izba

ten wierszyk ma historię - nazwano mnie cepem w jakimś portalu no to poszukałem o co chodzi
te nawiasy są z encyklopedii

:):):)

przypomniałem sobie, że w dzieciństwie faktycznie widziałem cepy w działaniu

i tak ze złości i pamięci, uzupełniony wiedzą encyklopedyczną powstał ten wierszyk
myślałem o nawiasach ale one - zdaje mi się - dodają autentyzmu cepom :)

Opublikowano

-wiersz badzo się podoba.lubię proste pisanie .przyczepię się,jednak, do jednego słowa, które prostotę burzy i odstaje od tekstu, moim zdaniem.
-tym słowem jest "energetyzować", wydaję się bardziej właściwe, użycie czasownika "napędzać" lub innego.
-stodoła, snopek ,strudzone ręce , cepy;to rustykalny obraz zapisany w wierszu i takim niech zostanie, jako ukłon poety, dla świata odchodzącego w przeszłość.
-"energetyzowanie" ten obraz zniekształca.

moc

Opublikowano

czy ja wiem? to się bardziej kojarzy z fragmentem powieści. to przecież dla nich są charakterystyczne opisy, zarówno sytuacji, jak i przybliżanie budowy cepa miastowemu laikowi.

to po prostu jakiś obrazek, bez emocji, bez głębszej wizji. jak dla mnie- nic ciekawego.


pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 to jest piękne Aniu pisanie !!! Wzruszające. Dobre.
    • Tajsko am Boże - Modry Ponie, dzie słónko tako samo śwyci, am nie ziam, nie poziam, Bachy tam só i some śmiych. Tajskno Modry Ponie. Tam dangi furajó dali i eszcze abo dzie? A Bociony kapelków nie łoślipsió, a żniwa to psiankno śpisiywanie. dzie Annioł modli sia noczajści i wpierw. Zietrz łuraduje ten zimny deszcz.             Tęsknię Boże, mój Niebieski Panie, czy tam słońce wciąż tak samo świeci, a niwa bezkresna to ciągłe pytanie? Trud żniw są jak motyli drganie, czy są tam śmiejące się dzieci? Tęskno mi za tym Niebieski Panie. Czy bocian świątkom nie zmieni zdanie, świat chmura ponura znów oszpeci, a niwa bezkresna - zadanie na pytanie. Gdzie Anioł Pański jak ranne pianie, tych modlitw przecież nie zaślepi Tęsknię Boże, Ty Niebieski Panie. Wiem, wiem- marne to moje pisanie nic to, że miłość nieprzerwanie świeci, jest niwą bezkresną- jak ciągłe pytanie. Pamięci obłoków ich jeszcze trwanie, z igieł sosnowych wzór tu nie szpeci. Tęsknię za nimi Niebieski Panie, a niwa bezkresna to zawsze pytanie.
    • @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...