Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ukoronowali klepisko
snopkiem zboża
na drzwiach do stodoły
grzecznie czekały dwa cepy

ręce zdobione pracą
ujęły dzierżaki (długa część cepa)
ruchem okrężnym
ruszyły bijaki (krótka część cepa)

ziarno na chleb
ziarno dla kur

słoma w strzechy
słoma do obory
Adam Sosna(2005. październik zmieniony 2008.kwiecień)

Opublikowano

Fajny wiersz, pachnie mi dzieciństwem
stodołą i żniwami.
Czy zastanowiłeś się nad: (długa część cepa) i (krótka część cepa),
to musi być w wierszu? Moim zdaniem nie koniecznie.
Serdecznie pozdrawiam- uścisnij Sosenkę
- baba

Opublikowano

a mnie się to kojarzy ze strukturą dzidy
przeddzidzie śródzidzie zadzidzie
a dalej
przedzidzieprzeddzidzia śróddzidzieprzedzidzia zadzidziprzedzidzia
przedzidzieśróddzidzia śróddzidziśróddzidzia zadzidzieśróddzidzia

i tak dalej i tak dalej(-:

a wiersz można by rzec nietypowy
pozdrawiam

Opublikowano

Mnie nawiasy rozbawiły, takie tłumaczenie mieszczuchom, ot i właśnie
- cepem do głowy wbijanie. Poza tym fajnie zasłaniają ten rym, jak zauważył
Pan Żubr - taka nonszalancja to świetna rzecz! Wg mnie nawiasy zostają.

Naprawdę bardzo udany wiersz - uwiodła mnie zwłaszcza ta "chłopska" filozofia:
powiedzieć coś o zwyczajnych sprawach, a jakże często jakoś tak wychodzi,
że to złotymi zgłoskami w pamięci można potem wyryć (cztery ostatnie wersiska!).
Brawo też za jego lekkość i autentyczność. No i za "ręce zdobione pracą".

Duży plus, Sosno, duży:)

Opublikowano

Baba Izba

ten wierszyk ma historię - nazwano mnie cepem w jakimś portalu no to poszukałem o co chodzi
te nawiasy są z encyklopedii

:):):)

przypomniałem sobie, że w dzieciństwie faktycznie widziałem cepy w działaniu

i tak ze złości i pamięci, uzupełniony wiedzą encyklopedyczną powstał ten wierszyk
myślałem o nawiasach ale one - zdaje mi się - dodają autentyzmu cepom :)

Opublikowano

-wiersz badzo się podoba.lubię proste pisanie .przyczepię się,jednak, do jednego słowa, które prostotę burzy i odstaje od tekstu, moim zdaniem.
-tym słowem jest "energetyzować", wydaję się bardziej właściwe, użycie czasownika "napędzać" lub innego.
-stodoła, snopek ,strudzone ręce , cepy;to rustykalny obraz zapisany w wierszu i takim niech zostanie, jako ukłon poety, dla świata odchodzącego w przeszłość.
-"energetyzowanie" ten obraz zniekształca.

moc

Opublikowano

czy ja wiem? to się bardziej kojarzy z fragmentem powieści. to przecież dla nich są charakterystyczne opisy, zarówno sytuacji, jak i przybliżanie budowy cepa miastowemu laikowi.

to po prostu jakiś obrazek, bez emocji, bez głębszej wizji. jak dla mnie- nic ciekawego.


pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czyli mam kłamać sama przed sobą, za dużo wstydu żeby się przyznać? Lepiej przełykać, lepiej zaprzeczać, że skutek cierpki miewa trucizna   trochę pokory i uczciwości - wychodzi zawsze wszystkim na zdrowie. Skoro niektórzy wolą chorować więc wolna wola - więcej nie powiem :)  
    • Bywają i tacy zawodnicy którzy ambitne pięści i hoże nogi mają ze stali naparzają nimi jak nikt inny na bożym świecie w grze która jednak jest ustawiona przez umyślnych.   Korpus i głowy mają natomiast mięciutkie, kruchutkie i delikatniusie realnym rodem z niechińskiej porcelany aż niemały strach takiego w ogóle dotknąć.   Korpus jest czuły na ból zanadto nie dziw się więc że ich pojedynki są odgórnie realnie ułożone i zaplanowane taki wrestler tylko naparza i nie może się bronić.   Najlepszą obroną jest mu wściekły zaciekły atak bić może i umie oraz czyni to pięknie i skutecznie choć nie może nigdy przyjąć na korpus ani jednego celnego strzału. Taki psikus losu.   Zaciekłe walki porcelanowych wrestlerów zawsze są w cenie. Rozogniają publiczność. Jakież to istne widowisko tak atakować nie mogąc być ani razu skutecznie trafionym.   Nawet gromki okrzyk na wrzawej sali mógłby zranić porcelanowego wrestlera publika więc grzeje się w środku, ale milczy musi umiejętnie kibicować takim bohaterom bajek.   Brawa za odniesione zwycięstwa paść nie mogą zmiotłyby takiego z powierzchni ziemi dziwny to ród tego rodzaju wrestlerów i tylko znów pytam czy los to nie jest przedziwne zjawisko?   Warszawa – Stegny, 20.07.2025r.
    • @Alicja_WysockaŚwietnie się czyta, doskonała atmosfera i ten sarkazm, niby dystans a jednak i smutek. Po prostu super!
    • @Jacek_Suchowicz oj dawno cię nie było :) faktycznie przepadłeś:) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...