Czas

[Zbyszek_Dwa]

Tu i teraz, jestem z Tobą
spojrzeniem w toń – daleko.
Tam, za horyzont mknę
w okruchach ciszy już spokojny.

W późnych krokach szlaku,
nie widzę co za słońcem,
lecz myśl jak alfa i omega
jaśnieje, tli się żarem gwiazd.

Żagle wiatrem postrzępione
w cichej przystani - posiwiałe.
Fale mkną swoją wolą, wartko.
Prawda tli się uśpiona, nie spełniona.

Teraz jestem z Tobą tu i teraz
w rozmowach setnych,
do lustra o szlakach bez nas.
Moja łódź dobija brzegu – czas.

Już dzwon dźwięczy – odmierza.
Więc uchrońmy piękno dawne,
czyste jak łzy dziecka.
Dla naszych piskląt, wzorem.

[Magnetowit_R.]

boże, ile tu szablonów...toń horyzont, okruchy ciszy, żar gwiazd...a alfe i omege to w 3 chyba wierszu z 2 dni widzę!. więcej inwencji.

[Magnetowit_R.]

offtop ale łudź wyglada na dziurawą

[Zbyszek_Dwa]

Częściowo masz rację Magnetowid.
Jednak poezja prosta, bez zbędnych, wymyślnych
porównań i metafor jest najtrudniejsza, ale dla mnie najpiękniejsza.
Na tym forum tylko takich utworow szukam.
Ale za ocenę dziękuję, poważnie...
Pozdrawiam.

[teresa943]

Już dzwon dźwięczy – odmierza.
Więc uchrońmy piękno dawne,
czyste jak łzy dziecka.
Dla naszych piskląt, wzorem.

pointa bardzo głęboka: podmiot liryczny zatroskany o przyszłe pokolenia apeluje o chronienie tego, co naprawdę piękne i czyste ( w oczach dziecka można dostrzec), aby stało się wzorem (dziś raczej jest upodobanie brzydody i wulgaryzmu)...
wiersz mi się podoba, tylko masz błąd - "łódź", popraw
serdecznie pozdrawiam
-teresa

[Zbyszek_Dwa]

Dzięki Treska za wgląd, pozytywy, dostrzeżenie puenty.
Dziękuję też za ostrzeżenie - łódż już zatkana.
Pozdrawiam ciepło

[teresa943]

Fajnie, teraz na pewno dobije do brzegu.

Wiosennie pozdrawiam
-teresa