Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ech, wszystko kiedyś do góry nogami
stało, lecz na czym? może przed tą wojną
było co jeszcze pomiędzy stawami
w czym się odbijał świat, a dzisiaj w strojną
w lipienie gawiedź rudera dworkowa
wrosła, a nuż ci, gdzieś w kącie się schowa,

bo straszy tylko i przestrzeni przeczy,
byłożby miejsca na ogródek piwny
lub wymiarowe boisko dla dzieci,
a bodaj myśl by jaką zmienić w zryw i
skruszyć, obalić i na złom, co da się,
a potem cierpieć, że było … po czasie,

za cara dworek był poczęty, w chwili
gdy o ojczyźnie było tylko marzyć,
a dziś, gdy wolność przed ową się chyli
jak człek wydarty z dziejowych wiraży,
pod sklepem, wcięty w ławkę, dym puszczając,
zza drogi musem dom ten mu jak zając

odłupać, wyciąć, to się jeszcze niebo
na łeb nam zwali a gleba nie przyjmie,
wiatr mieć nie będzie gdzie iść za potrzebą,
krowa miast trawy pocznie własne wymnie
a tuż zza stawu drzewo wraz z bocianem
wyrwie się w kraje w gazety odziane,

skąd łeb żyrafy o brzegi Limpopo
ściera się, w ogień, między drewka z takim
tłem afrykańskim i piwa dać chłopom,
a z dworem na dwór, bo nijak do paki,
babom na modłę i kapliczkom w kwiaty,
basta! niech wywód zakończy się na tym,

bo wszystko tutaj do góry nogami
stoi i przeczy aby kiedykolwiek
było co jeszcze pomiędzy stawami,
w czym tkwi odbicie, słowa nie wypowie
ten, co świat widział i zamilczał w porę,
myląc dwór w lipie z lipiejącym dworem.

-------------------------------------------------
od autora:
Lipa – miejscowość o rzut myśli od Szulmierza (tu, już w 1885 roku została założona pierwsza szkoła dla dzieci okolicznych chłopów – dziś szkoła podstawowa znajduje się pomiędzy Lipą a Szulmierzem), leżąca tuż pod krawędzią opinogórską, są tu trzy stawy (nie licząc pozostałych), które niegdyś kazał wykopać postępowy właściciel majątku Lipa, dziś w środku wsi stoi zamieszkała rudera po dawnej świetności, dla przykładu, w dziewiętnastowiecznym dworze była toaleta i woda z kranu, doprowadzona z rurami ze stawu.
zając – (określenie tubylcze) poprzeczna deska podtrzymująca konstrukcję, by ta się nie chybotała
na dworze – (określenie tubylcze, nizinno polskie) – na zewnątrz domu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ken uda łani maca. Pana Paca mina, ...
    • @MigrenaCzytając większość Twoich wierszy o miłości i namiętności, mam wrażenie, jakbym cały czas czytała jeden i ten sam.   Z tego wyłuskałam sobie ostatnie trzy wersy.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Bo one mówią coś nowego i są bardzo intrygujące, otwierają szerokie pole do interpretacji i choć, podobnie jak cały wiersz, zapewne są obliczone na wywołanie mocnego efektu, tym razem wyłamują się z narzuconej im funkcji i prowadzą do ciekawych rozważań. Cielesna, zmysłowa miłość zazwyczaj jest stawiana w opozycji do sfery duchowej. No właśnie, dlaczego? Bóg, tworząc nas na swój obraz i podobieństwo i dając nam świat przeżyć seksualnych, musiał jednoznacznie wskazać, że jest to jeden z Jego pierwiastków, zaszczepionych w człowieku. I ludzie są w stanie zbliżyć się do Boga, ale być może Bóg, aby w pełni odczuć ten stan, z taką samą głębią i mocą jak kochający się namiętnie ludzie, musiałby sam narzucić jakieś ograniczenia na własną Wszechmoc, Wszechwiedzę, Wszechobecność... Raz to zrobił, ale w innym celu. Nie dla siebie samego.  
    • Alu… Nie wszystko, co piękne, musi trwać. Niektórzy przychodzą tylko po to, by zapalić w nas światło, które potem niesiemy sami.   Nie bój się tego. To, co w Tobie płonie - nie jest zależne od nikogo.   Nie musisz czekać na list. Już go masz - w sobie.   Bo odpowiedź na Twoje słowa zawsze przychodzi, czasem w ciszy, czasem w cieniu kogoś, kto przeczytał je w nocy.   31.10.2025
    • @Annna2 Aniu. tym wierszem mnie zaskoczyłaś :)   czytając zobaczyłem Cię znów młodą, studentkę, dziewczynę.   tak jak kilka tygodni temu pytałem Cię czy studiowałaś na ASP.   bo tak mi do Ciebie przylgnął pewien obraz.   była tam dziewczyna, trochę niezwykła bo mądrzejsza i poważniejsza od nas.   ładna. warkocz czarnych włosów, zniewalający uśmiech, piękna kobiecość.   i kiedy tutaj przyszedłem, zacząłem czytać Twoje wiersze.   i tak mi się od razu skojarzyło.   miała na imię Anka.   takie moje refleksje ......     bo Twój wiersz pulsuje wieczną tęsknotą, gorzkim kontrastem i nieśmiertelnością nadziei.     zawsze piszesz świetnie. ale ten dzisiejszy wiersz......skubaniec mnie przeniknął !!!!!      
    • @Alicja_Wysocka @violetta @Annna2 @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...