Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kim ja naprawdę jestem?

Szymon W
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Szymon W

Szymon W

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kim ja naprawdę jestem?
Wygląda na to, że jestem tekstem,
Napisanym, choć nie wiem dlaczego.
Przez kogoś myślę – twórczego.
Ale ja przecież nie myślę,
Mówiąc ściśle
Te słowa ktoś kiedyś utworzył jako swoje dzieło,
Które mimo wieku wcale nie przeminęło.

Nie potrafię nie istnieć, choć jestem nicością
Złożoną z myśli – nieistniejącą całością.

Jestem tekstem, choć to nie ja chciałem.
Wpierw byłem myślą i wnet słowem się stałem.
Choć nie myślę, nie marzę, nie pragnę
Słowem się staje nagle,
Wypowiadanym, nie wiem, przez kogo
Ani dlaczego ani dla kogo

Każdy może istnieć dla własnych ideałów
Własnych przekonań, humorów, kawałów.

W jednej chwili można zyskać świat
W drugiej będzie to twój kat.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aniat.
      Tak samo

      Przez aniat. · Opublikowano

      Ludzie w każdym mieście umierają tak samo. Wieczorem, gdy dzień milknie, albo przed ósmą rano.   Gasną jak świecy ogarek lub jak w kominku płomienie, I zostawiają po sobie długie, nieme wspomnienie.   Za bramą stają się ciszą co w każdym mieście tak samo chłodem wita i pustką. I nie wypuszcza z ramion.   Ludzie w każdym mieście odchodzą w bezmiar tak samo. Kochani czy niekochani, żegnają się za bramą.   A brama cicho skrzypi Z każdym ostatnim westchnieniem, I potem już tylko cisza okryta łzą i milczeniem.   Ludzie w każdym mieście Umierają tak samo, Mgłą się kładą przy ziemi Za zimną, stalową bramą.
    • iwonaroma
      madame poezja

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      @klaks zatkało Cię, że nie odpowiadasz?   
    • iwonaroma
      haiku filozoficzne

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Podpowiem:  pali kot - z wykształcenia filozof    
    • Falkone
      Ulubione kwiaty twe

      Przez Falkone · Opublikowano

      Ulubione kwiaty twe Rosną wiesz zapewne gdzie. Ulubione kwiaty twe Znów przypominają cię. Ten ich kolor i ta woń Twoje oczy, twoja dłoń. Wszystko to w pamięci mej Ciągle żyje, ciągle jest. Tak jak kiedyś rosną sobie I nie myślą , co kto powie O ich wdzięku, czy zapachu, O dziewczynie i chłopaku. Ulubione kwiaty twe rosną wiesz zapewne gdzie, ulubione kwiaty twe znów przypominają cię. Tak bym chciał powrócić tam, Kiedy wiosna, kiedy maj. Chociaż jesień na mej głowie, Tęsknię bardzo dziś po tobie. Chociaż pora już nie taka, by rozmyślać o tych kwiatach, Piotr woła do nieba bram, Przecież.... ja już byłem tam... Ulubione kwiaty twe.....  
    • mmmarian
      Poranne zawieszenie

      Przez mmmarian · Opublikowano

      przestrzeń zamknięta w słowie "kiedyś" przecież jakaś istnieje, mimochodem zastygła w osobliwej dwuwymiarowości pokój luster, nie przeczę, dziwny   wejście smoka w niebezpieczne miraże fragmenty szkła odbijają nieistniejące twarze widać kurz - tańczy w drgających promieniach walczy o przetrwanie, o moment uwagi   jak usta jeszcze chwilę nad lustrem wody wzrok łapie oddech, czepia się złocistej nici i widzę, prawda to? czy projekcja? synaptyczne połączenia rwą się i zrastają   tworzą nowe mapy dawno odkrytych lądów widać, archiwista mieli codzienność tkając istotne obrazy z nieistotnych zdarzeń to tylko złudzenie pamięci, fatamorgana czasu   półprzepuszczalne membrany wspomnień filtrują obrazy i dźwięki dawno przebrzmiałe zostawiając osad niedopowiedzeń na dnie szklanki z wczorajszą herbatą  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...