Do Ciebie!...

[Elżbieta War]

Chciałabym powiedzieć tyle,
Tyle chciałabym móc
Móc przytulić,móc powiedzieć,
lecz nie mogę już.
Odeszłeś do Pana
Tak nam Ciebie brak
Twego uśmiechu,mądrości Twojej,
dobrego słowa i radości każdego dnia.
Cieszyło Cie życie
Cieszyła Cie każda chwila dnia
Wielu z nas nie potrafi czerpać takiej radości życia
Ty umiałeś tak!

Byłeś wielkim autorytetem dla mnie
Chciałabym być taka jak TY!
Narazie dalleko mi do tego,
ale staram sie

Gdy przyszła choroba nie poddawałeś się
Wierzyłeś plany miałes
lecz Pan bardzo potrzebował Cie
Gdy Pan wołał Cie:wierzyłam ze to jeszcze nie koniec
nie!
I dalej wierze,wierze,ze to tylko sen
Czemu czemu tak musiało byc?

Tatusiu teraz uświadamiam sobie pustkę,
z racji ze nie ma Cie,
Ale naraz czuję ze ZYJESZ ZE TO TYLKO ZŁY SEN.
tAKI z ktorego mnie budziłeś nieraz mówiać,że to tylko sen
Chciałabym abyś teraz powiedział:ELA kochanie,to tylko sen"
Myśle nieraz ze to jawa,ze juz nie ma Cie....
oj jak potrzebuje Cie!
chciałabym obudzic sie w koncu.....
i powiedziec"JESTES,KOCHAM CIE"

[zak stanisława]

nie jesteś w tym odosobniona, każdy to samo przezywa, jak jesteśmy razem nie umiemy mówić do siebie, wystarczy ze jesteśmy a gdy zabraknie tyle słóów się ciśnie tych niewypowiedzianych, ZA pózno,
a co do wiersza trochę przegadany,
serdecznie