Muzyka

[Robert Dworowski]

MUZYKA


Każda nuta to dotyk Wenus, drży mym ciałem,
Wciera rozkosz, pieści mą bezbronność,
Jak w pociągu mijam kolejne dworce problemów,
Mając bilet końcowy – stacja spokój duszy.


Teraz spokój szumi swą łagodną wodą,
Powoli dmąc wiatrem kryształowej muzy,
Czuje jak lecę dywanem w powietrzu nut,
Z lekka kołysząc w hipnozie me ciało.


Wtem powoli niby agresja, lecz wymuszona,
Wbiegają kolejni goście – akustyczni synowie,
Perfekcją zagłuszając idealną strukturę ciszy,
Związali ma duszę – wiem to hedonizm.


Nie muszę spać, nic mnie nie męczy,
Oddzielam każdym niuansem ciało od duszy,
Roztańczyła się ma dusza na żywym parkiecie,
Czuję pod stopami sztorm muzyki.


Jestem na ślubie ciszy i przepięknej muzyki,
Oboje cisną w me serce wibrującą energię radości,
Och ta młoda tym wzrokiem skradła mnie całego,
I choć zakochany – ona wierna swemu panu.


30-10-2002