Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rozpętanie


Rekomendowane odpowiedzi

patrzę z góry na ducha filiżanki
tysiąc jeden porcelanowych kawałków
paraliżuje
bezmoc, beznadzieja i bezsens
tańczą
cisza dzwoni
wiele lat docierała do mnie ta chwila
klękam
wieszak na kapelusze umiera ze śmiechu
układam puzzle z drobin tak małych
że znikają pod paznokciem
kwiaty więdną
siódmy samolot przelatuje nad głową
moja skóra pogięta jest coraz bardziej
omijają mnie mole i nowe pokolenia mrówek
pod kolanami powstaje wgłębienie
rozpętuję
nikomu już nie potrzebną
wojnę światów

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...