Wiersz bez przesłania
-
Ostatnio w Warsztacie
-
T.O 307
Miłość to fatalny błąd oprogramowania
żądze i pragnienia władzy i jedzenia
niepohamowane wyuzdane seksualne
szaleństwa rozrodu od nowa
poezja jest jak miłość piękna ale nie potrzebna
znowu system nawalił można z jego komunikacji
użyć cos wspak lub ułożyć słowa by
dałby bóg żeby buk przepłynął przez Bug
Czyz nie pięknie to brzmi
Miłość i poezja to fatalny błąd
rozlewa się serotonina płyną czasem łzy
mosty ktoś buduje inny góry przenosii
a normalnie władz i rządzę
jedno nas podnieca drugie nami rządzi
niemoralne zwierzęta stadne
można omotać lecz piękno
zachowań uczuć wyższych
to błąd ucząc ludzkość człowieczeństwa
jak ta tęcza lub tęczowe chmury
za serce łapie i łaskę daje
człowiek to tylko małpa lecz w urojonym pięknie
w miłości w cierpienia miłosierdziu
czasem odnajduje sens
bo błądzić nam dane
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 29 odpowiedzi
- 513 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 466 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 592 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 330 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 344 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :))) -
-
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się