Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wchodzenie w rachunki
człowiek nie podoła
po co komu było
idź już nim wysypie z doła
nieruchoma wlepiona

cięcie

niezastąpiona w górę
poszukiwaniem kołacząca
wstępująca bez mijania
bezsensowna mowa jak
struny markoczące zsypywane
w niemych odbitych ptakach
zza dymu spływającego po dachach
i po co ci to było spokojny, obłoku

nie ustaje a zahacza o antene


(tytuł jest:może blady jeż idzie też?)
próbowanie po nowemu:

wchodzenie w rachunki
sam człowiek nie podoła
po co komu było
idź już nim wysypie z doła
nieruchoma, wlepiona i rozkojarzona

cięcie

w górę niezastąpiona
poszukiwaniem kołacząca
palcami potrącona coraz
wstępująca bez mijania
na ulicy ślepej odchrząkiwania

opierana podbródkiem
jest też bezsensowna mowa
struny markoczące zsypywane
w niemych odbitych ptakach
zza dymu spływającego po dachach
i po co ci to było spokojny, obłoku

gdy nie ustaje a zahacza o antene
boi się przepłynąć naprzeciw, cegła

za linią zachodząca chwilami jakby śniąca

(- cuś tu tak będzie z pleńtą
wynalazca zdobędzie puchar?
- do tej pory się nie znalazł :)






:))))))))))))))))))))))):P
coś zbladł z niedorobienia
mmm co by tu (...)
(to był szybki kumulus
a wymaga pielęgnacji oj)

Opublikowano
wchodzenie w rachunki
człowiek nie
po-doła po co komu było
idź już nim wysypie
nieruchoma

cięcie

w górę
kołacząca bez mijania
szukaniem wstępująca
mowa bezsensowna jak

struny

markoczące zsypywane
w niemych ptakach
zza dymu spływające po dachach
i po co

to było


Sorki Judyt, że trochę pociachałem, ale numer z cięciem (poprzedni Twój wpis) był niezły.
A tak, czyta mi się jeszcze lepiej, chociaż nie wiem, czy nie popsułem. :)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



HAyq nie przepraszaj, tak się cięło- ciachało i się zrąbało hi
poprzedni- znaczy pierwszy? a mówią że pierwsze myśli
najlepsze- może coś w tym draniu siedzi, trza będzie
cuś z tym powyższym zrobić jeszcze, popsułeś-ale ciiicho,
cięcie- struny- to było?( pewnie tak:)
dzięki za obecność, pozd. ciepłe
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziękuję Marusieńko
teraz i tak za dużo w nim nie dziabnę
może potem cuś się dopisze,
bardzo ciepło pozdrawiam również:)
mnie się już to skrobnięcie nie podoba
jak dłużej spoglądam, będzie pewnie
za chwilę- minutę inne- tak jak w życiu
szybko się zmienia tak tutaj może,
idę, dzięki za obecność

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...