Drganie mgieł

[Makar Bora]

miękkim puchem spadła cisza
zgasły dalekie światła okien
tylko tęskny dźwięk harmonii
drga na skrzydłach mgieł

w górze miedziany księżyc
zagadkowe stroi miny
do chowanego wzywa
kryjąc twarz w firankach chmur

na gałązkach lekki szron
wyzwala snopy iskier diamentowych
jak wspomnienia z dawnych lat
które żyją tu wśród brzóz

nie nakażesz sercu milczeć
nie zatrzymasz nurtu rzeki
więc niech płynie dźwięczna cisza
póki nie zawezwie drugi brzeg

[zak stanisława]

nie nakażesz sercu milczeć
nie zatrzymasz nurtu rzeki
więc niech płynie dźwięczna cisza
póki nie zawezwie drugi brzeg

kochanie, to mi nie współgra,
cmokeS

[Nata_Kruk]

Makar... spodobał mi się tytuł, ale całość w czytaniu nie jest płynna. Wiersz, moim zdaniem, wymaga poprawek. Może spróbujesz...?... chociaż wiem, że to nie takie proste.
Serdecznie pozdrawiam... :)