Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Znowu to zrobiłam. zrobiłam. zrobiłam. zrobiłam. zrobiłam. zrobiłam.

p r a g n i e n i e. musiałam to zrobić.

uwolnić te wszystkie spętane emocje. lęk, smutek, gorycz. To napięcie.
Ten strach przed Tobą.Przed sobą. Tę potrzebę rozlania się na kogoś.
Nie ma kogoś.Jest ktoś? Ktoś puka do drzwi. Boję się otwierać.
Może chce mnie nastraszyć? Czego chce?Czy on chce mojej paranoi?
Nie oddam. Jest moja. Jest jedynym co moje. Nie potrzebuję do niej nikogo.
Zatapiam się w niej sama, z u p e ł n i e sama. płynę pod wodą. Moja skóra nasiąka.
Nasiąka paranoją, niebieską paranoją, oczy czerwone, przekrwione, ryk.
Paranoja we mnie ja pod wodą. S a m a. Nikt mnie nie zostawi, bo nikogo nie ma.
Jestem sama, bezpieczna. Tylko z nią. Nie strasz mnie. Ona i tak bedzie ze mną, napewno, nawet jak Ty mnie zostawisz.Gdy on mnie zostawil – była. Gdy byłam z nim-była.
Jest zawsze. Kocha mnie. Ko-cha-mnie.Jej macki w moim mózgu, wbite w moją duszę.Dusza krwawi, mózg w z-duszy krwi się pławi, urojenia, oczy przekrwione, ryk. Chcę płynąć, chcę odpłynąć jeszcze dalej. Chcę się oddać spazmom namiętności, cielesności.Spenetruj mnie, jak tylko głęboko potrafisz.Przebij się do mojej duszy, do mojego mózgu i zostaw mnie tak. Wytryśnij mleczno-®yżowe nasienie na moje winne usta, a ja zliżę je koniuszkiem języka i do migdałowego świata otworzę wrota.Sponiewieraj mnie, a potem przynieś ukojenie.
Cokolwiek – tylko proszę – uwolnij mnie od niej.

paranoi a-pragnie?nie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...