Ty-słońce

[katasza]

Znów samotna stoję
czekam na Ciebie
potykam się o własne żale
i staram się zrozumieć.

Wszystko wokół tańczy
lecz ja stoję
Jestem w środku
lecz dla Ciebie istnieję zupełnie
na uboczu
Jeśli w ogóle istnieję.

Czemu dni tak krótkie
dziwnie mkną nam przed oczami?
Lecz w tych krótkich dniach jesteś dla mnie wszystkim.

Własnych myśli nie rozumiem
słucham jedynie głosu serca
które gubi mnie bez końca
Jesteś dla mnie jak słońce na niebie
bo czymże jest niebo bez słońca?

[Adam_Szadkowski]

Dlaczego nie starasz się zaryzykować? Naprawdę przynosi to dobre rezultaty. Zobacz, ten tekst, jakby go wyprostować, byłby prozą czystej wody. Musisz bardziej zabarwiać słowo, tworzyc metafory, bez tego poezja ( przynajmniej na naszym serwisowym poziomie) nie istnieje.
Zauważyłem, że niektóre osoby boją się słowa. Język polski niesie ze soba tyle możliwości.
Napisałaś to co czułaś i nie sposób tego nie wyczytać, tylko brakuje tutaj dystansu do tego wszystkiego. Nie chodzi mi o zimne podejście, ale o opis sprzyjający budowaniu obrazu przez czytelnika. Ty podajesz wszystko na półmisku.

Pozdrawiam

Adam