osad

[Lena Achmatowicz]

mogłabym tak zawsze
jeździć żółtymi drogami z perłami w uszach

bądź dziecko grzeczna nie skarż
w niebie nie będzie mamy taty
żyletką wycięte ramki na święty obrazek:

poruszanie się po domu przypomina przechodzenie nad gałęziami
ludzie daliby pewnie jakiś znak gdyby można ich dotknąć
przysporzyłeś mi zbyt dużo cudów

wypijmy rzekę i pęknijmy wreszcie

[Baba_Izba]

Wiersz dla mnie nie najłatwiejszy w odbiorze,
(czytam i wracam) i coraz nową nutkę odkrywam.
To przyjemne odczucie.
Serdecznie pozdrawiam
-baba

[teresa943]

czytałam wiele razy i przyznam szczerze,
że na razie nie wiem, co powiedzieć

serdecznie pozdrawiam
-teresa

[Marusia aganiok]

to warsztat ,więc ja sobie czytam "popękajmy wreszcie"
wiersz zainteresował, ale trzeba kilka razy poczytać:))
Pozdrawiam:)

[Stefan_Rewiński]

Ciekawy tekst.