Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

metal przyjmie gniew i zemstę
nad bankierami i sędziami
aktorce ktoś z kwiaciarni
przyniesie bukiet z czarną wstążką
filozof zbudzi się na rżysku
w południe skwarne
wyschną rzeki pijakowi
nie będzie czym pragnienia gasić

jak metal twarde dźwięczą słowa
ryte jak zakon na Synaju
ryte w zagrodzie pełnej wilków
zębem co w dłoni tkwił
i stopach
Savonaroli nad grawiurą
Georges’a Rouaulta

Opublikowano

Może zmienić szyk w końcówce pierwszej zwrotki:

w południe skwarne
wyschną rzeki pijakowi


z ostatniego wersu pierwszej zwrotki bym całkiem zrezygnowała. "by nie miał czym pragnienia gasić" - dopowiedziane i mało poetyckie ;)

W drugiej zwrotce zajrzałam w google, ale chyba zbyt przelotnie.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"filozof zbudzi się na rżysku
w południe skwarne"
- Fanaberko; zarezerwowałem sobie jeszcze taką opcję interpretacyjną, więc chyba zostawię, jak było...ALE wówczas "pijakowi wyschną rzeki
by nie miał czym pragnienia gasić"
jest niezbędne;

dzięki! :) J.S
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



prawdę powiedziawszy - z kilku obrazów; to synteza całego dorobku twórczego artysty;
pozdrawiam!
:)J.S

co prawda: jestem laikiem ale lubię sobie popatrzeć :)
pozdr. ciepło
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



prawdę powiedziawszy - z kilku obrazów; to synteza całego dorobku twórczego artysty;
pozdrawiam!
:)J.S

co prawda: jestem laikiem ale lubię sobie popatrzeć :)
pozdr. ciepło

ja też jestem laikiem, a jednak nadal lubię popatrzeć - na kobiety...
:) J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I   Na ostatnim Głuchym Stole zjawia się Drży i pnie   Jak to jest, że z czasem Rzeźbę maluję Pędzel napełniam strachem Chociaż tak niepodobna Po cichu, jakby z kąta   Szemrze lis  szmery szery mery rery lererery   W gaju harcował? Czy w niewoli Się tak schował Że go słyszę   II   Choćby mieć Jeden mlecz No i rtęć   Dziewczynka patrzy Czy to lis Dziób kaczy Kraczy - to nic   Malunek jakby barok Perła cenna? Ale krzywa chyba teraz się doigrał
    • @Simon Tracy To fascynujący tekst! Stworzyłeś naprawdę intrygującą historię z zaskakującym zwrotem akcji. Super atmosfera - gęsty, niemal namacalny klimat noir. Poranny szczyt, mokre szyby Buicka, zadymiona ulica - to wszystko tworzy autentyczne, filmowe tło. Pomysł z opowieścią w opowieści należy do moich ulubionych. Historia taksówkarza o Lagenfeldach nabiera przerażającego znaczenia w finale, gdy okazuje się, że to nie legenda, a współczesność. Twist z gazetą i nekrologami jest mocny. To opowieść grozy z klasą!
    • @Ewelina  ładnie, a jednak końcówka marzy o niewoli
    • @Berenika97  O Berenika wiedziałam że jesteś dobra, Twój komentarz jest świetny. Trochę kiepsko mi dziś, Zrobiłaś mi dzień Berenika, uśmiechnęłam się, dzięki.     @andrew piękny komentarz, wierszowy dziękuję     @huzarc dziękuję      
    • @Ewelina Urzekłaś  mnie paradoksem, który utkałaś - cisza jako "przytulny koc" i jednocześnie jako więzienie. . Pytanie, które sobie zadaję:  Czy ten "lekki krok ku sobie" okazał się prawdziwą wolnością, czy tylko jej złudzeniem? Bo cisza może być gościną, ale może też zagłodzić... Jest w Twoim wierszu coś bardzo ważnego - ta potrzeba wycofania się, reset, cisza jako forma higieny duszy. Ale też ostrzeżenie. Pięknie napisane.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...