Wymiociny

[Laura Rzeczycka]

Zwymiotowałabym Moje życie,
Czuję jak zalega Mi w żołądku;
Wyrzuciłabym te śmieci przegniłe,
Które z piersi matki Mej płynęły,

Zżerałam jej ciało miesiącami,
Jadłam te kłamstwa, łykałam kołtuństwo.
Pocoście Mnie na to skazali?
Łkałam o śmierć już w łonie cuchnącym.

Słońce wpierw łaskotało różową skórę,
Żyć zapragnęłam gdy dało Mi ciepła.
Lecz w godzinę rozlazły się chmury,
Grad pierwszymi bliznami skropił Mi plecy.

Zabliźnione łopatki masowane po latach.
Łzami całowane, spojrzeniem rozgrzane.
Zwymiotowałabym Moje życie,
Aby o bliznach zapomnieć…

[WaMig]

Osobiście nie lubię takich tekstów ... dużo tu takiego złego jadu i braku akceptacji w stosunku do spraw jak najbardziej naturalnych ... sukcesem jest jednak, iż pomimo tytułu zerknąłem nań ... nie zmienia mojego odczucia fakt, że jeszcze nie zwymiotowałaś - chcesz jednak tego z powodów jak wyżej ...
Pozdrawiam stokr-(wymi)otnie !

[myślątko]

'jej' jest z małej litery :))

[Laura Rzeczycka]

"jej" małą literą napisane jest celowo.