Zbieg okoliczności

[kaja-maja28]

Poszłam sobie do parku,
wieczór piekny i uroczy,
przechodządz aleją
widząc pary- zasmuciłam się,

stanęłam pod dębem,
by obioł mnie swymi ramionami,
nawet nie spostrzegłam,
a obok był ławeczka
na której siedziało
dwóch starszych panów,
nawet nie myślałam
nawet bym ich nie chciała(do rozmowy)
a jeden powiedział;
-Ej podrywamy dupcie
na to drugi odpowiedziaj
-Ej posiedzimy sobie
a ja myślałam,że to było do mnie,
z usmiechem odeszłam.

[WaMig]

nie myśląc (wiele-wcale?), tak na pierwszy rzut - ten uśmieszek politowania (na końcu) zarezerwował-bym dla Twojego "utworka" - trudno mi go zaliczyć do wierszy - cóż, jestem zwolennikiem misternej konstrukcji i wielowarstwowych skojarzeń ... chyba, że przyjmiemy, iż "cokolwiek" jest jednak "czegoś" przejawem - ale wówczas, w imię czego używać słów, wtedy już lepiej postawić własną ręką kropkę na kartce bieli i wmawiać tym, którzy ją dojrzeli, że wyraża ona wszystkie nasze biedy (okupione męką) ...

[kaja-maja28]

właśnie nie myśląc,wziełam ich rozmowę za żart:)choć nie powiem,że mi sie nie spodobała
właśnie końcówka'ej podrywamy dupcię'-chciał iśc do domu,a drgi'ej posiedzimy sobie',
wieczór był uroczy;)ale nieraz pozory mylą;)

[WaMig]

... w porządku .... tylko, czemu zapis tego, od razu nazywać wierszem ?
(choć przyznaję, iż za pierwszym razem nie "wyłapałem" tego pierwszego znaczenia "poderwania dupek" .... cóż, aż tak stary jeszcze nie jestem, żebym nie miał na uwadze "podstawowego" znaczenia ...

[kaja-maja28]

hihi,sądzę że to już od podstawuwki idzie;)