Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

elbląska Starówka


Rekomendowane odpowiedzi

sędziwe wierzby
przeglądały się w lustrze kamienice
do rzeki wpadały uliczki gościnne
przekupki na Fischmarkt
przyklejone łodzie

brama targowa dumę bechtała
leniwych śpieszących wszędobylskie dorożki
grudniowe dni zawsze uroczyste
Stille Nacht

*
Sodoma ukarana ogniem z nieba
wiedziała za co
tu przyziemne rozkazy
- chluba w ruinie

*
odradza się z korzeni jak paulownia cesarska
zachwyca w nowej kreacji
nie krynolina na chodnikach
rzeźbione dżinsy zabójcze mini

rzekę stroi Bulwar kuszą gwarne puby
życie w przestrzeni wypełnionej sztuką*
tylko święty Mikołaj od wieków przyzywa
zwłaszcza gdy Cicha noc ubrana w białą magię



* z "MIASTO-OBRAZ"
40-lecie 1. Biennale Form Przestrzennych w Elblągu




2008.02.19

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pierwszą część można by jeszcze pozmieniać, jakoś sztucznie brzmi ustawienie wyrazów, źle się to czyta,
np. ‘sędziwy’ zwykle jest pochylony, więc już bym to pochylenie skreśliła, chociaż domyślam się, że miało to być zgranie z drugim wersem;
‘kamienice w lustrze’ - z domysłu przeglądają się, może zastosować taki skrót myślowy, lekkie niedopowiedzenie;
i to 'płynęło' na końcu, takie mało zgrabne.

Podoba mi się dopiero trzecia część, tutaj już płynę w czytaniu naturalnym rytmem.

Jako że to warsztat, mam nadzieję, Egzegeto, że te moje trzy grosze nie rozdrażnią swoim dźwiękiem
pozdrawiam serdecznie :)))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ludzie w każdym mieście umierają tak samo. Wieczorem, gdy dzień milknie, albo przed ósmą rano.   Gasną jak świecy ogarek lub jak w kominku płomienie, I zostawiają po sobie długie, nieme wspomnienie.   Za bramą stają się ciszą co w każdym mieście tak samo chłodem wita i pustką. I nie wypuszcza z ramion.   Ludzie w każdym mieście odchodzą w bezmiar tak samo. Kochani czy niekochani, żegnają się za bramą.   A brama cicho skrzypi Z każdym ostatnim westchnieniem, I potem już tylko cisza okryta łzą i milczeniem.   Ludzie w każdym mieście Umierają tak samo, Mgłą się kładą przy ziemi Za zimną, stalową bramą.
    • @klaks zatkało Cię, że nie odpowiadasz?   
    • Podpowiem:  pali kot - z wykształcenia filozof    
    • Ulubione kwiaty twe Rosną wiesz zapewne gdzie. Ulubione kwiaty twe Znów przypominają cię. Ten ich kolor i ta woń Twoje oczy, twoja dłoń. Wszystko to w pamięci mej Ciągle żyje, ciągle jest. Tak jak kiedyś rosną sobie I nie myślą , co kto powie O ich wdzięku, czy zapachu, O dziewczynie i chłopaku. Ulubione kwiaty twe rosną wiesz zapewne gdzie, ulubione kwiaty twe znów przypominają cię. Tak bym chciał powrócić tam, Kiedy wiosna, kiedy maj. Chociaż jesień na mej głowie, Tęsknię bardzo dziś po tobie. Chociaż pora już nie taka, by rozmyślać o tych kwiatach, Piotr woła do nieba bram, Przecież.... ja już byłem tam... Ulubione kwiaty twe.....  
    • przestrzeń zamknięta w słowie "kiedyś" przecież jakaś istnieje, mimochodem zastygła w osobliwej dwuwymiarowości pokój luster, nie przeczę, dziwny   wejście smoka w niebezpieczne miraże fragmenty szkła odbijają nieistniejące twarze widać kurz - tańczy w drgających promieniach walczy o przetrwanie, o moment uwagi   jak usta jeszcze chwilę nad lustrem wody wzrok łapie oddech, czepia się złocistej nici i widzę, prawda to? czy projekcja? synaptyczne połączenia rwą się i zrastają   tworzą nowe mapy dawno odkrytych lądów widać, archiwista mieli codzienność tkając istotne obrazy z nieistotnych zdarzeń to tylko złudzenie pamięci, fatamorgana czasu   półprzepuszczalne membrany wspomnień filtrują obrazy i dźwięki dawno przebrzmiałe zostawiając osad niedopowiedzeń na dnie szklanki z wczorajszą herbatą  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...