Tęsknota

[Robert Dworowski]

Zagrały organy bólu w mym sercu,
Tak strasznie że aż dusi,
A dźwięk ich ogromny się przekradł,
Za mury archiwum wspomnień.


Teka o tekę ociera zawzięcie,
Daty z kalendarza mych wspomnień,
I choć noc porwała oczy tęskniące,
To serce wciąż błądzi w przestrzeni i czasie.


Rosną myśli jak dmuchany balon,
Już lecą, a z góry wszystko widzą,
Te usta namiętne co chciały całować,
I piersi z sercem co chciało kochać.


Dotyk, tak bardzo delikatny jak marzenie,
Oczy, tak piękne że brak już wszechświata,
I skóra w dotyku jak wiosny welony,
Była dla mnie...[przeraźliwe organy].


Nocuj u mnie ! Czasem krzyknę gdy się zbudzę,
I wtedy zasnąć nie mogę tak długo,
A tęsknota serce me dręcząc się śmieje,
Obrazy wspomnień wciąż pokazuje.


Me serce tak dzikie że trudno je oswoić,
Jak kocha to kocha i nic innego nie zrobi,
Teraz tęsknota w nim rządzi niechciana,
Rozerwie mą duszę i umrę do rana.


19-11-2001