Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Klawiszami obejmujesz dłonie. Podniosłeś rękawicę, więc walcz. My kontra cały świat.
Idziemy do przodu. Czuję twoją pierś w płucach. Oblewa mnie fala ciepłego powietrza, wypełnia nozdrza, przepływa przez przełyk. Na wargach, kryształki pożądania. W linii prostej posuwasz mnie do tyłu. Przejmujesz kontrole. Policzki przyciśnięte do siebie, wilgotne, dyszące, nabrzmiałe od słów, wypełnione magnetyzmem. Zlepiam się z twoją szyją. Przylegam do ciebie. Bez słów ściskam w sobie chęć. Słowa, wyrazy, one nie istnieją.
Nasz język jest wulgarny, bardziej wymowny, dosłowny, cielesny. Wrzuca nas w środek tornada, nut które kołują nad nami, dotykają zawziętych ciał. Obracamy podłogę o 360 stopni. Tańczymy na głowach, na bokach, przy ścianie. Widzę do góry nogami.
Zatrzymujesz się na kancie palców. Powstrzymuje nas grawitacja. Podniecenie rozpala powietrze. Czuję eksplozję. Stajemy w płomieniach.
Kochamy się gwałtem, zdzieram koszule. Materializuje potrzeby, wykrzykując je na wszystkie strony.
Mam na sobie już tylko, twoje zimne dłonie. Paruje miejscowo, na udzie, ramieniu, policzku, w kącikach ust. Piersi, przesuwam po twoich plecach, wypalam dla nich miejsce, zagłębiam w twojej anatomii - bezkrwawej przestrzeni.
Odpychasz mnie i przyciągasz. Rzucasz na ziemię, karmisz ciałem wbitym na widelec. Całym sobą walczysz jak zwierze, pokazujesz rogi. Sąsiedzi nie mogą spać. Nie słyszymy jak walą w drzwi łopatami. Nie ma nas dla tej rzeczywistości.
Muzyka kumuluje adrenalinę, rozlewa ją na brzuchu, uwalnia w milion jęków.
Oddychasz na spodzie moich ud. Zbierasz ustami krople potu z nadgarstków, podsycasz uniesienie, rozkoszą . Dorzucasz do ognia by nas pochłonął.
Oddechy wydłużone, nierównomierne, fałszywe do bólu.
Rozjaśniam wzrok do białego, rozdmuchuje proch ze stóp.
Ponad nami ćmy, warkoczą się, zlewają w błogostan. Kolejne anty zwiastowanie.
Szybciej, rozwieram usta
Mocniej , przylegam w pionie
Pewniej, unoszę brodę
Napinam się do czerwoności, zgniatam na czole maliny.

Strzał w tył głowy.
Strzał rozdartych ciał.

Opublikowano

Mnie sie podoba:) chociaż ten fragment "Klawiszami obejmujesz dłonie. Podniosłeś rękawicę, więc walcz. My kontra cały świat. Idziemy do przodu." bym wycięła, ale to takie moje ględzenie;) uśmiechy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie ma to jak turkus morza:)
    • @Robert Witold Gorzkowski To będzie dla mnie przyjemność :) Zawsze piszę wiersz na kartce. Pomazana moim myśleniem :) Póżniej czytam z kartki do notesu samsunga. Poprawiam wariactwa i dopiero wklejam. Kartkę z tworzenia mam. Jest Twoja.   Pewno, że z przyjemnością "wezmę" coś Twojego. Tylko daj adres na priv. Dziękuję.  
    • Odeszła, zanim przyszła. Zeszła z mojego istnienia jak światło gasnące za horyzontem, jak oddech, który znika z powietrza. Nie zostawiła blizn - tylko ciszę, której nie można dotknąć. Byliśmy snem, który się nie zaczął, a jednak obudziłem się z jej śladem na policzku. Byliśmy krwią, w której nie zamieszkało żadne serce, a jednak moja nabrała koloru jej subtelności. Całowaliśmy się w języku, którego nikt nie znał. Teraz gryzę litery rozsypane na portalu, kwaśne, jakby alfabet umarł w moich ustach i wziął ze sobą wszystkie możliwe „przepraszam”. Paragon za nadzieję leżał obok - wyglądał jak wspomnienie. Rozstaliśmy się bez słowa. Jakby ktoś przeciął powietrze żyletką i kazał nam iść w przeciwnych kierunkach we wnętrzu tej samej minuty. Milczenie - ostatnie zdanie. Zostały po niej okruchy, z których nie da się złożyć chleba: ciemne pęknięcia w świetle poranka, guziki z koszuli, której nigdy nie miała, zapach, który pachnie jak zbyt późne pytanie - „czy to coś znaczyło?” – wypowiedziane w próżnię. I włos - kasztanowy, zatrzymany w futrynie światła, jakby cień jej nieobecności miał kolor. I niebieski odblask jej oczu w lustrze, który nie był moim spojrzeniem, ale patrzył na mnie z wyrzutem. I cytryna w lodówce - przecięta, sucha, uśmiechnięta krzywo jak stary żart, którego nikt już nie opowiada, ale wszyscy pamiętają śmiech, bo echo bywa głośniejsze niż głos. Kiedyś wydawało mi się, że w jej głosie słyszę „do zobaczenia”, ale echo powtarzało tylko: „nigdy, nigdy, nigdy”. Czuję się jak jezioro, w które wrzucono skałę - a żadna fala nie powstała. Jak skóra, która pamięta dotyk, choć nie było dłoni. Jak Persefona, która nie wróciła na wiosnę - a ziemia zamilkła na zawsze. A ja - z ziarnem granatu rozgniatanym językiem w ustach pełnych żalu. Zegar tyka, ale wskazówki stoją. Czas oddycha – nie rusza się z miejsca. Chwile gonią się nawzajem, a ja - w tym wszystkim – znowu umieram w rozpaczy. Chodzę po pokoju jak niedokończona modlitwa. Moje mysli - jak koty bez właściciela: gryzą, drapią, miauczą w rytmie rozpaczy. Kładę się na podłodze jak porzucona metafora. Ściany są zrobione z jej spojrzenia, a sufity - z tego, czego nie powiedziała. Kochaliśmy się przez skórę duszy, a teraz moja dusza ma wysypkę z małych, czerwonych „gdyby”. I wtedy pękła szklanka. Nie spadła. Po prostu pękła na stole - jakby nie wytrzymała tego wszystkiego za mnie. Zostało mi echo jej oddechu, rozsypane w głowie jak tabletki LSD w kieszeni po końcu świata. A niebo? Cholerne niebo - ciąży nade mną jak zasłona bez gwiazd, zimna, ciężka, nieprzenikniona. Cisza rozdziera czas na strzępy. Migotanie bez światła. I nikt nie odpowiada.
    • @Berenika97 Bereniko. To Twoje komentarze są przepiękne. Dziękuję uśmiechami :):):)     @Alicja_Wysocka Al. Oj, potrafisz, potrafisz :) Ty jestes literacką bestią :)  W najlepszym tego słowa znaczeniu !!! Dziękuję za uroczy komentarz :) Polne słoneczniki Ci kładę u stóp :)     @Annna2 Aniu. Tak jest. Jak drzewo ! Dziękuję Aniu.    
    • @Migrena z tą prostotą to prawda, tak miało być dzięki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...