Limeryk nr 288 - o premierze na premierze

[Henryk_Jakowiec]

Premier w mieście Lancasterze
do teatru na rowerze
przy pomocy żagli
jedzie bo czas nagli
a być musi na premierze.

[Duilla]

Ledwo zdążył na premierę
a z nim jego przyjaciele:
minister cholera
oraz żona mera
w niej się premier kocha szczerze.

[Johny]

No a potem po premierze
prosząc by mówiła szczerze
zapytano żonę mera
(bo spotkała reportera)
Co też sądzi o premierze?

[Duilla]

Żona mera tak odrzekła:
idź że dziadu Ty do piekła
nie odpowiem na pytanie
bo to trudne niesłychanie
godność moją to narusza
teraz cierpi moja dusza
cóż chcesz wiedzieć o Premierze
czy jest tak jak dzikie zwierze
czy potulny jak baranek
jaki z niego jest kochanek?
nerwy babie już puściły
jak nie rąbnie z całej siły
hakiem reportera w szczękę
aż zwichnęła sobie rękę
dziennikarza krew zalała
zębów garść też wyleciała
jeszcze z kopa w głowę dostał
i sie ze swym życiem rozstał
żona mera niewzruszona
rzecze - niech ten dziad tu skona
bo mnie chroni immunitet
żaden sąd oraz komitet
nie oskarżą mnie i basta
jestem tu najwyższa kasta

[Johny]

i w ten sposób nasz reporter
chcąc napisać o teatrze
bardzo mocno dostał w mordę

z tego mamy morał taki:
gdy mowa o sztuce, idą
w ruch pięści pałki tasaki

[HAYQ]

Śmiech na sali, po premierze.
Nie dopłynął - utknął w zerze.
W wał wygięło falę,
którą wzbudzał stale
Dziś na tratwie brudy pierze.