kołysanka

[teresa943]

przyszła cicha
ciemniejsza niż ciemność
oddała wiecznej nocy
i pieści pod marmurowym okryciem
kołysankę śpiewa - luli luli
dłonią lodowatą tuli krzyż
wyciągnął ramiona nad mchem zielonkawym
zamknął księgę niedoczytaną

luli luli - śpij kochanie moje
stary kasztan czuwa
baldachim liści osłania od żaru słońca
iskierki tulą się do zimnej płyty
darmo chcą ogrzać
czasami łza lepka
przywarła tak że trudno oderwać kasztan
zapłakał
konary pogięte zastygły w bolesnej modlitwie
wiatr w gałęziach cicho kwili
– lulajże lulaj malutki

[teresa943]

tak się złożyło, że akurat wie, czego chce ale
dziękuję za obecność i czytanie
pozdrawiam cieplutko:)

[Baba_Izba]

już kilka razy przymierzałam się do komentarza czytając
i jakoś nadal też nie mam odwagi.
Tyle w wierszach Twoich Teresko smutku i nie ukrywanego żalu.
Boję się, że niezręcznym słowem urażę Cię.
Powinno oceniać się wiersz (nie czuję się kompetentna)
a ja tylko o moim wrażeniu po przeczytaniu.
W wiersze wkładamy cząstkę siebie, pisz więc dalej i pisz a jeśli choć
u jednej osoby wzbudzisz nutkę refleksji - to już warto było.
A jak smuteczki troszkę czas podleczy, to warto posłuchać tych
co dobrze radzą i szkolić swój warsztat, bo i po to tu się znalazłyśmy.
Z dużą życzliwością pozdrawiam - wierszokletka -
baba

[teresa943]

dziękuję za zrozumienie, życzliwość i dobre rady
jeśli chodzi o ten wiersz to naprawdę bardzo osobisty
i autentyczny (to miejsce jest naprawdę) ale
właśnie po to tu jestem, aby poćwiczyć warsztat
dlatego wszystkie rady są dla mnie cenne,
choć powiem szczerze, że często w moim przypadku
skrajnie się różnią (jestem nieraz w kropce),
więc rozważam i czekam na dalsze opinie

serdeczne uściski dla
Baby Izby
cmok