korale

[teresa943]

postarzało się życie
pokurczyło
twarz pajęczyną zmarszczek spowita
staromodny woal na kapeluszu
zapomnianym w szafie

samotność z pamięci wyjęła korale
w drżące dłonie wspomnień czule ujęła
spojrzenie wyblakłej źrenicy
uwolniło jedną łzę samotną
wolno płynęła po zwiędłym policzku
rozczulona

a dłonie wciąż drżały
palce z rozkoszą przesuwały
paciorki chwil drogich
po nitce życia rozwijanej z kłębka
był coraz chudszy

zaraz się skończy zatrwożyło się serce
żal gardło ścisnął
pamięć potknęła się o dłoń drżącą
wypadły korale na dywan
rozsypały się cicho

toczyło się życie do końca

[Karol Maj]

Cudny utworek w klimacie, który lubię. Trafiło do mnie bardzo. Pozdrawiam

[teresa943]

dziękuję ża obecność i czytanie
miło mi, że się podoba
serdecznie pozdrawiam:)

[teresa943]

dziekuję i pozdrawiam:)