Zgłoś

@huzarc Zwróciłam uwagę na tytuł - "Okopowa etyka" to jakby skrót myślowy - w dwóch słowach ujmujesz całą złożoność moralnych wyborów. A końcowe słowa: "Zabijam więc jestem, Kocham więc umieram" brzmią jak parafraza Kartezjusza. Ukazujesz paradoks ludzkiej natury w obliczu wojny - jednocześnie zdolnej do zabijania i do miłości, do czynienia zła i do ofiary. Mocne słowa - wiersz bardzo mi się podoba.

Nie pełzła, nie zakradała się — uderzyła jak fala, jak pocałunek. Noc spadła nagle. A ty? Stanąłeś przede mną, rzucając cień jak wyzwanie. Lekkie? Nie — nieodparte, Ciepłe? Nie — palące! Oplotły mój świat, gdy ściany runęły a powietrze się rozsuwało - twoje dłonie jak bluszcz. A we mnie — pękały tamy, wylewały rzeki, gubiłam się w tobie! Wszystko się zmieniło: Dotyk stał się iskrą, spojrzenie pożarem, cisza krzykiem. Świat się łamał, a my — staliśmy w jego środku, kpiliśmy z Chaosu. I co teraz? Teraz tylko ty i ja. Jesteśmy momentem. Nie ma jutra. Jest tylko płomień, którego nie zdoła ugasić czas. A wieczność? Jak przyjdzie - zostaniemy ogniem.

@wiewiur Przeczytałem z przyjemnością.  Pozdrawiam. 

@Kamil OlszówkaBardzo podoba mi się ta część o historykach i traktowniu  historii. To tematy mi bliskie. A Twój pogląd o Wiślanach wcale nie jest kontrowersyjny. :)

@Wiesław J.K. Przeszłość nigdy nie jest martwa. Nie jest nawet przeszłością.” – William Faulkner   Pozdrawiam.