Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Złożenie II

Czasami wkradam się do lasu,
jako rzeczowo pogięty półkownik( w torbie
drobne dolarówki, te starsze puzony!, papiery z Wakat-u), nie ma
tu co prawda ameryki(tej polki z Waszyngtonu) - są - anglikańskie
miecze wbite w słońce.wyciągam - o to tylko chodziło - patrze teraz
na strukturę łyżek, którymi słodzimy herbatę, wycinamy cetrynę, kopiemy
groby.

Opublikowano

Panie Poeto - chociaż ja, pana bym nigdy tak nie nazywała,bo Poeta powinien mieć wyczucie smaku w tym co pisze,jak się wyraża,a pana na to nie stać .Jest pan żałosny !To tak delikatnie mówiąc ;( sio to może pan...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no, jeśli się nie myśli, oczywiście...
czy mi się tylko zdaje, czy pan zieje jadem? jeśli uważa pan że czegoś istotnego tu nie rozumiem, proszę mi wytłumaczyć :)


nie zieje jadem(litości)):

proszę mi wierzyć, uogólnienie w wierszach, to wiersze, naprawdę, już pan rozumie?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




nie zieje jadem(litości)):

proszę mi wierzyć, uogólnienie w wierszach, to wiersze, naprawdę, już pan rozumie?
jeszcze raz powiesz to mnie pan, to czymś w ciebie rzucę - babo !
;]

prosiłbym o o graniczenie wulgaryzmów,w poliemice z moją osobą, nie lubię chamienia, nigdy nikogo nie chamię, oprócz takich osobników jak ten trol wyżej, więc raczej prosiłbym o troche powagi,pozdd
Opublikowano

bełkotliwe, niewyraźnie, nieczytelne, mimo iż brakuje metafor. jednym słowem gniot. poza tym nie wygląda mi to na poezję, nawet na jej zalążek. równie dobrze mogłoby się prezentować następująco /jako proza/ :

czasami wkradam się do lasu, jako rzeczowo pogięty pułkownik (w torbie drobne dolarówki, te starsze puzony!, papiery z Wakat-u). nie ma tu co prawda ameryki (tej Polki z Waszyngtonu). są anglikańskie miecze wbite w słońce. wyciągam - o to tylko chodziło -patrze teraz na strukturę łyżek, którymi słodzimy herbatę, wycinamy cytrynę, kopiemy groby.

***
jeżeli jednak miałoby to przybrać jakkolwiek formę wiersza, to postaram się zaprezentować swoją wizję :

czasami wkradam się do lasu
jak rzeczowo pogięty pułkownik

w torbie drobne dolarówki
- papiery z Wakat-u
nie ma
tu co prawda ameryki (tej polki z Waszyngtonu)
są anglikańskie

miecze wbite w słońce
wyciągam
patrzę teraz
na strukturę łyżek którymi słodzimy herbatę
wycinamy cytrynę kopiemy

groby


***
jakkolwiek czy proza czy wiersz - beznadziejnie to wygląda. poza tym jak P o e t a może popełniać błędy ortograficzne /chyba, że 'półkownik' to neologizm; tak czy inaczej co to za słowo 'cetryna' albo patrze - takiego słowa nie ma/ ? toż to zgroza i kompromitacja. radzę pierwej przestudiować zasady poprawnej pisowni, a dopiero potem zabierać się za tworzenie czegokolwiek.

pozdrawiam.

Opublikowano

dostrzegam zamysł Poety nad życiem i śmiercią
cytryny mogly być celowym zabiegiem biegnącym
koło wygiętych łyżek, jest do poprawienia kilka
szczegółów, choć czyta się słodko gorzko
jest sens
pozdrawiam ciepło

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




zdanie osób, które mszczą się z wątek pod forum, kompletnie się dla mnie nie liczy, proszę sobie darować też oceny typu, to nie ma nic współnego z poezją, bo imho, proszę mi wierzyć, to ma z poezja więcej współnego niz mogło by się panu wydawać, ale, jak wyżej napisałem, nie wydaje się...

pozdrawiam .




p.s ale co z tego że forma jest tak?

przecież każy ma swój styl wersyfikacyjny, przecież w wierszu liczy się głównie merytoryka, meturm, nic więcej, forma może gnić, ale wiersz ma być!
Opublikowano

za nic się nie mszczę. to nie w moim stylu, proszę Pana Poety. po prostu wyraziłem swoją subiektywną opinię na temat pańskiego dokonania. jeżeli pan nie potrafi tego uszanować, to nie będę się więcej wysilać, by panu pomóc, bo pan i tak jest najlepszy. zatem wszelkie negatywne uwagi pod pańskimi wytworami pan traktuje jako obelgi, a co za tym idzie - nie potrafi wyciągnąć konstruktywnych wniosków. żałosne.

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




nie, nie jest to żałosne, proszę mi wierzyć, ale najpierw niechże mi pan da wskazówki, dlaczego miecz wyciągniety ze słońca(metafora - ponoć ich nie ma?), nie moża przekształcić na łyżkę którą słodzi się herbatę, kopie groby, biroąc za zasadę, iż jest to wiersz,

ja wiem że koncept jest dość ograny, ale rany, cięzko jest napisać coś nowego, nie tylko mnie, niestety...


nie jest to żałosne, bo oczywiście ja poezję znam znakomnicie, i już odróżniam wiersz od krytyki tego wiersza, jego porawy, a więc pana nanoszenie, niewiele zmienia, i dlatego nie ma to sensu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesz - ja lu­biłem zachmurzo­ne niebo Cel­tyckie chóry przy dębo­wych stołach Gdy gar­son mil­cząc Guin­nessa na­lewał I krzepnął spokój bo świat mnie nie wołał   W ra­mionach gro­zy czy też w brzas­ku chwały To­piłem obłęd który wciąż doj­rze­wał Świat wy­dawał się być niedos­ko­nały Dla am­bicji i wewnętrznych prze­mian   Ce­niłem piękno po­nad wszelką miarę Budząc nadzieję roz­siewałem smut­ki Kar­miłem ciało i tra­ciłem wiarę Gry­wając w ba­rach za bu­telkę wódki   Słowa spłonęły wiatr roz­wiał po­pioły Spoj­rzałem w stud­nię swo­jej ciem­nej duszy Wie­czność od­kryłem w ok­ruszkach po­kory Kroplą od­wa­gi zło pragnąc wyk­rztu­sić   Dzi­siaj ro­zumiem dokąd ten świat zmie­rza Wszys­cy to wiemy lecz nikt nic nie zmieni Chcę być świadec­twem Two­jego przy­mie­rza Pa­nie coś stworzył tę prze­piękną Ziemię
    • @MIROSŁAW C. Bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • @tie-break @Annna2 Przychylam się do komentarza Annny2.Rzeczywiscie nie ma tu rymów dokładnych.Vilanella to gatunek literacki, który powstał w wieku XIII i początkowo były to utwory sielankowe.Takie piosenki biesiadne.Twoja propozycja vilanelli jest raczej wierszem współczesnym, napisanym że strofami, które przypominają tylko vilanelle. Bo jako gatunek dziś już historyczny i wiekowy wymaga także zachowania rymów dokładnych bo takie rymy pisano i wówczas.Jak dla mnie jest to wiersz biały bo trudno tu doszukać się choćby jednego dobrego dokładnego rymu...
    • @Marek.zak1 tak niestety bezbronne, ale inaczej się nie da i część z nich trzeba poświęcić, na te przyziemne przedmioty...
    • @Berenika97 Jestem wołaczem z wykrzyknikiem w dłoni!                           Gdy ryknę, muchy spadają z żyrandola,                           a zaraz potem tynk z sufitu...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...