neoromantyzm

[Gabriela Lawender]

a teraz powalczę sobie z tobą
mój świecie
powiem, że nie ma już bóstw
i pustka wkrada się w głowy,
wyciągnę z kieszeni pomięty argument
na miarę Giaura,
spacerując bulwarem nad Wisłą
i bez słowa
wrzucę do rzeki
sproszkowany żal do ciebie
i niech dotrze
gdzie jeszcze nie kiełkował
niech spadnie na żyzną ziemię
a przypadkiem nie między ciernie
ani na piasek...
bo widzisz, mój świecie,
nie masz w sobie szczęścia,
a ja noszę w sobie bunt
za milijony
szkoda, że mnie złoto oślepia...

[Nowak Grzegorz]

skoro twierdzisz ze nosisz w sobie bunt milionow...to okaz to..nie wiem czemu ale Twoj wiersz nie wywarl na mnie jakis skrajnych uniesien...nie oslepilo mnie "zloto"...
pozdrawiam

[piotrbierzynski]

niestety neoromantyzm przeminął wiek temu
szukałem w tym tekście nawiązań do modernizmu,ale niestety nie znalazłem,a neoromantyzmu nie wskrzesimy
pozdrawiam
piotrbierzynski

[jestem]

jak dla mnie tytul adekwatny do tresci wiersza.
za bardzo oczywiscie przedstawione cechy romantykow sprawiaja ze wiersz staje sie zbyt prosty, za malo tajemniczy, malo emocjonalny jak na przedstawiany temat

ogolnie jednak podoba mi sie. taki mlodzienczy bunt :)
[sub]Tekst był edytowany przez jestem dnia 15-05-2004 15:27.[/sub]