Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W mym pięknym ogrodzie jest jak w edenie
Drzewa się w koło zielenią
Wilgotna ziemia miejsce oddaje
Potężnym dębu korzeniom

Pąki puszczają drzewa kasztanu
Róże i lilie tworzą kontrasty
Lekki wiatr muska usta dziewczyny
która się patrzy na krzew kolczasty

Promyki słońca poprzez gałęzie
Padają na piękne piersi dziewczyny
Z dala dostrzegam kolor jej ust
Jako czerwone leśne maliny

I tak mi płynie przepięknie czas
Istna sielanka ,duszy nirvana
A cudny zapach mego ogrodu
Czuje codziennie z samego rana

Lecz ogród taki tu nie istnieje
Bo mam go w sercu i w mej pamięci
Ogród mej duszy w którym się kryje
Kiedy odchodzą ode mnie chęci

I wy taki ogród stwórzcie dla siebie
Aby w dni ciszy słyszeć tamburyny
Przenieść się w całkiem inną krainę
Poczuć woń kwiatów i pięknej dziewczyny

Opublikowano

Napisałeś własną wersję "Pana Błyszczyńskiego" i szkoda, że nie nawiązałeś do tego dzieła Leśmiana.
Wydaje mi się, że rym nadto częstochowski i przewidywalny.
Temat mnie zaciekawił, lecz spodziewałem się czegoś innego i tu mnie zaskoczyłeś. Mimo to efekt nie jest tak ciekawy, jak mógłby być.
Może jeszcze warto nad nim popracować.


Pozdrawiam - K.A.M.

Opublikowano

Po tytule spodziewałam sie więcej (wiem, wiem, nie ocenia się dzieła po okładce, ale cóż). W sumie to wiersz nie porwał mnie w żadnym momencie. Dużo jakiegoś uniesienia, patosu. Nie lubię takiego sposobu pisania o miłości, to się staje zbyt powszechne i przeżute, traci smak i sens.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @ToyerTo piękny wiersz! Najbardziej przejmujące jest dla mnie to zakończenie: "ktoś mnie pokochał ktoś znienawidził" – jakby w końcu to się stało, ale tak nieuchwytnie, że  dalej jest się "tylko kimś i nikim". Może to właśnie jest prawda – że zawsze jesteśmy wszystkim i niczym jednocześnie, i że w tym jest jakaś dziwna wolność. Pozdrawiam. 
    • @Berenika97Ja już nie pokonam depresji, wiem o tym. Jestem skazany na tabletki do końca życia. Depresja zbyt długo się we mnie rozwijała. Ale dam radę żyć obok niej. Tak mi się wydaje.  Pozdrawiam również.   
    • Dumni, wolni, nieujarzmieni od waszych początków – jesteśmy tu. Obok. A wy – od zawsze z lękiem w oczach polujecie, tropicie, zabijacie. W bajkach straszycie naszym imieniem dzieci, i z wilczych cieni tworzycie potwory. Wdarliście się w nasze dziedzictwo - zabraliście lasy - nasze domy. Spaliliście ścieżki, chcecie wygonić echo naszego bycia. Niszczycie nasz świat. Mówicie: człowiek człowiekowi wilkiem. Nie wiecie, co mówicie! My nie zdradzamy, nie kłamiemy, nie porzucamy. Wilcza rodzina – to lojalność. To siła, braterstwo krwi i głodu. Głos natury, którego już nie rozumiecie. Nie zrzucajcie na nas własnych grzechów. i lęków. Nienawidzicie nas bo przypominamy wam o tym, kim byliście – zanim daliście się ujarzmić. Zazdrościcie nam wolności, której już nie potraficie unieść. My, Wilki – nie klękamy, nie błagamy, nie poddajemy się. Nasze ślady wciąż znaczą śnieg, wycie niesie się dalej niż wasze słowa. Pamięć sięga głębiej niż ludzkie korzenie, a serca biją w rytmie ziemi. Jesteśmy dumni i wolni. I przetrwamy – bo wolność nie potrzebuje pozwolenia. Od nikogo!  
    • @Tectosmith Trzymam za Ciebie kciuki i wysyłam dużo ciepła.  To, że chwytasz się tych pozytywnych chwil, pokazuje Twoją siłę - nawet jeśli Ci się tak nie wydaje. Każdy mały promyk światła ma znaczenie. Wiem czym jest depresja, bo zmagała się z nią bliska mi osoba, trwało to długo ale pokonała "potworzycę". Pozdrawiam serdecznie.  @NatuskaaRozumiem to, napisałam o teorii , a praktyka swoje. Ale mój mąż pracuje w korporacji i robi sobie przerwy - gra na pianinie lub z kumplem w tenisa stołowego. I zawsze tego pilnuje, aby odejść od komputera. Dziękuję za przeczytanie i refleksje. Pozdrawiam. 
    • @Migrena Och, to ja jestem na Twoich lekcjach poezji! Ty tworzysz arcydzieła, a ja się przyglądam i uczę. Jesteś dla mnie inspiracją, a Twoje wiersze mają głębię.  Ale dziękuję za te słowa - są miłe. :) Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...