Piewcą uniesienia bądź (Poezja hormonalna)

[Lisa Wonderful]

Rozpływam się szczelnie w obcości przyciągania,
tracę anatomię w endorfinach ukojeń,
tęsknie upatruję boskiej chwały kochania,
wyzbywam się sztywnych logiki mej uzbrojeń.

Neuronów palących staję się kłębowiskiem,
by sztukę opiewać ciał i dusz upojeniem,
twoje spazmy, dreszcze jak DNA mi bliskie
i twój spętany szept są życia znieczuleniem.

Oddaję śmiertelność tylko w twoje władanie,
odcinam realizm zza przeklętych okiennic,
Apollonem bądź mi (już teraz), me kochanie,
bo nim oczu wachlarz zmrużę, już nie będzie nic.

Inspiracja: ten, którego nie kocham. Verdammt!

[Baba_Izba]

Uwaga!Podsłuchuję ten "spętany szept"" zza przeklętych okiennic"!
Proszę głośniej, bo mnę zaciekawił!
Pozdrawiam Poświątecznie!