zjeżdżalnia

[Maga Aga]

Nieskoordynowane palce ślizgają się po przyciskach windy,
znów pomyliłam kolejność pięter. Zbiegam więc po schodach,
tu znacznie łatwiej odróżnić gdzie góra, gdzie dół. Wystarczy
dotknąć poręczy i kierować się znakami wymalowanymi na ścianie.

Korytarze opowiadają bajki o jego głębokich ramionach, o lecie.
"Dławiąc się temperaturą piasku budowaliśmy antyczne zamki,
z mulistej masy powstawały wieże i balkony pachnące słońcem."
Drobinki piasku wpadają do oczu, kaleczą kolana. To trudno,

na ostatnich stopniach leżą świeże zaspy śniegu. Topnieją,
rozlewając się arktycznym powietrzem po pustych skrzynkach na listy.