Z objęć namietności

[Lilianna Szymochnik]

Wpadłaś w moje życie jak tornado
potargałaś moje serce na strzępy,
ale Tobie ciągle, było - mało i mało,
a ja miałem dość?Wciąż głodnej żądzy.

Wszędzie to uczucie, mnie goniło
ale mnie już nic?Wszak, nie zaskoczy!
Chociaż jeszcze z ognia, nie wygasło
żarzy się i dymi, łzawi, szczypie w oczy.

Czasem w snach, do drzwi rade zapukało.
Po myślach tańczyło - opętało zmysły
nagim ciałem w to łóżko z objęć przytuliło.

Nie wiem, co powiedzieć?Oj dziewczyno.
Chociaż Cię odrzucam!Zaprzeczyć niezdolny,
może to kochanie, tak duszy mówiło!