Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Litania

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc Ten wiersz ma w sobie coś z modlitwy i spowiedzi jednocześnie. Nie wiem, czy autor uważa się za poetę, ale tak właśnie pisze ktoś, kto nim jest – z krwi, z ziemi, z pamięci.
    • Berenika97
      Samotność ma kształt człowieka

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Whisper of loves rain Piękna atmosfera w wierszu - zawieszona między melancholią a kontemplacyjnym spokojem. Samotność zostaje uosobiona, staje się niemal czułą towarzyszką. Piękny! 
    • Wiesław J.K.
      Raz jeszcze

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Tectosmith Podwróciłem do tego wiersza, ponieważ mój poprzedni, krótki komentarz nie był adekwatny z tym co miałem na myśli w tamtych chwilach. Przeczytałem jeszcze raz, wolniej i z zastanowieniem i właśnie ten powyższy cytat spodobał mi się niesłychanie.  Często się zdarza, zwłaszcza młodym ludziom, że wkładają do jednego worka pojęcie miłości i seksu. Myślę, że te dwa pojęcia są pokrewne, lecz seks bez miłości to po prostu naturalna seksualna potrzeba każdej istoty ludzkiej, a miłość, ta przez duże M jest wystarczalna sama w sobie. 
    • Berenika97
      Litania

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Najważniejszą postacią wiersza jest podmiot liryczny mówiący "Jestem". Nie jest to pojedyncza osoba, ale alegoryczna, zbiorowa tożsamość. To "ja" to Polska, polskość, archetypiczny Polak – byt ulepiony z całej historii, kultury i doświadczeń narodu. Próba uchwycenia polskiego ducha "bez lukru", w całej jego złożoności, tragizmie, wielkości i małości.    
    • Tectosmith
      Zachwyt

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @Wiesław J.K.Bardzo Ci dziękuję. Cieszę się, że wiersz się spodobał. Pozdrawiam serdecznie. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...