****

[Pan Wąski]

Wędruję po snach by spotkać się z Nią,
Przysłaniam powieką świat, bo pod nią skrywa się Ona…

Rozkoszna nimfa mej wyobraźni, Co
podsyca zmysły pragnieniem rozgrzane,
Porywa spojrzeniem w stan błogiej bojaźni,

Przy Niej me ciało owocem dreszczy kwitnie…

Tak inna, tak różna od dnia powszedniego,
Będąca świtem każdego dnia mojego,
Jej usta – róż owoce z rajskiego ogrodu,
Niosą blask słońca w uśmiechu zaklęty,

W Niej widzę świat,
w Niej bicie mojego serca swój początek bierze
Jej słodkim zapachem, zmysłową wonią oddycham
I o Niej marząc z niepokojem pytam…

Czy sen mój się ziści,
Czy świat przy Niej piękny, pozbawiony nienawiści,
Okaże się prawdą rozkoszną, błogą jak Jej twarz przemiłą…
Czy, gdy powiekę uchylę, gdy świat znów odsłonię,
Czy nadal…będę koło Niej…?

[Edyta Grela]

czytajac twój utwór calkowicie czlowiek zapomina o swiecie, czyta sie go z taka lekkościa Osobiscie bardzo mi sie podoba!Takie wiersze budza w człowieku wiare ze miłosc naprawde istnieje ale jednoczesnie jak ja ciezko zdobyc i spotkac w swiecie ktory o niej zapomina!dzieki pisz dalej