dziękuję

[Queen of damned]

Jesteś mi taka droga!
Taka jedyna w swoim rodzaju.
Taka inna niż wszyscy
a zarazem ci wszyscy inni zawierają się
w Tobie.
Bo jak inaczej wytłumaczyć
ich zbędność przy Tobie?
Jak zrozumieć to przywiązanie
do każdej z Twoich cech
i złych i dobrych.
Jak pojąć to więcej od przyziemnej
miłości?
To uczucie przyjaźni tak wspaniałej
[w swej prostocie i nie idealności]
że aż doskonałej na każdej płaszczyźnie
naszego spojrzenia na nią?
dziękuję?
Czy to słowo w ogóle
ma teraz jakakolwiek moc?