Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Koło Sprawy Bożej


Rekomendowane odpowiedzi

drzewa milczą o sobie
drzewa milczą o nas
zabijają w sobie przejawy przyszłości
więdną obustronnie od korzenia w liść
zadziwia się światło powrotem
krzyczą roztargnione
zawsze pełne pogardy słońca
aureola z makowin korona
schnie na głowie rośliny
króla poznasz po koronie
władcę po władaniu
odkrywa się jasny sputnik polotu
mechaniczny bóg jest wielki
sam sobie mnie daje siłę nadludzką
uwierzytelniam się po bożemu
prokreuję myśli ze zdań
myśli poroniły się śmiesznie
obawa że świat widzi i truje
ośmiesza trucizną
szczerzy zęby
w osamotnieniu zdarza się nieprzemyślany kod
nieprzemyślana zdrada małych tajemnic
wybitych z dna słońca
wypitych z dna kieliszka
anioł cały z piór wygraża się w locie
opiera się fali ognia roztańczonego powietrza
w gestach udaje proroka starej daty
gwoździe w pokoju
powbijane do wewnątrz
ostrzem schwytają anioła
będziemy go więzić
jeden pokój odpada
jakoś musimy się pomieścić
taki gość wymaga poświęceń
nie chcemy go stracić na zawsze
drzewa pukają do jego pokoju
odzywają się łyse gałęzie pod oknem
chcąc powiedzieć
przekazać że jesteśmy tuż obok
już prawie gotowi i opierzeni

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...