Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rozchmurz swoją smutną buzię
i uśmiechem spowij liczko
bo nieładnie kiedy smutek
szpeci twoją twarz księżniczko,

bo choć świat jest taki szary
i tak wiele w nim podłości
jednak znajdziesz przyjaciela
i w przyjaźni, i w miłości,

to on stanie obok ciebie,
dłoń pomocną w biedzie poda
i pocieszy ciepłym słowem
i otuchy sercu doda,

on cię nigdy nie opuści
i za tobą pójdzie wszędzie
chociaż nieraz tylko myślą
jednak zawsze blisko będzie,

rozchmurz więc już swą twarzyczkę
bo zbytecznym jest się smucić
kiedy można te problemy
poza siebie hen wyrzucić.

Opublikowano

Jacek Suchowicz:


Ja ze swoją raz na łóżku
innym razem na tapczanie
bo to bardziej nowocześnie
a to przecież lubią panie

zamontować pod sufitem
nawet hamak zamiaruję
aby kochać się w powietrzu
bo pęd ku przestworzom czuję

żonę ciągnie zaś ku wodzie
gdyż w jej nurtach chce syrenką
zostać moją choć wie o tym
że to dla mnie jest udręką

a gdy przyjdzie pora figli
to mam z łusek ją obnażać
a niestety nie mam wprawy
po co mam się więc narażać,

chodzi tu o moje zdrowie
bo gdy łuska gdzieś zostanie
wtedy łatwo o kontuzję
przez bolesne zadrapanie.

Pozdrawiam serdecznie Henryk

Opublikowano

Marlett:


wysublimowany znaczy się – podniosły

więc kiedy się podniósł to i mnie poniosły
wrażliwością gnane na mych uczuć fali
popędy miłosne do żonki co w dali
choć ta dal niewielka bo na krańcu łóżka
spod białej pościeli wystawała nóżka
lecz to wystarczyło abym wstał od biurka
- sam bym chciał dziś wiedzieć, będzie syn czy córka?


Pozdrawiam :))

Opublikowano

fajniusi wierszyk:) ciut zmienić i byłby fajna bajeczką.


Ja ze swoją raz na łóżku
innym razem na tapczanie
bo to bardziej nowocześnie
a to przecież lubią panie
________________

Teraz w modzie łóżka wodne,
płynie się jak po Oceanie,
nawet fala mnie nie zrzuci,
Bo jestem na swoim
kochanym:)łóżeczku.:):)
Pozdrawiam milutko

Opublikowano

kaja-maja28


łóżko wodne zbytnio buja
a ja nie chcę spać na czuja
bo cóż to ma być za spanie
na bezkresnym oceanie.

a jak będę wykonywał
harce, figle i figielki
skoro wokół sama woda
bo to jest Ocean Wielki.

jakże w tym bezkresie wody
mam odnaleźć mą boginię
żeby spełnić tą powinność
co na zwykłym łóżku czynię.


Pozdrawiam milutko :)

Opublikowano

tak jak wszystko w życiu
co ma dwa bieguny
można przecież nazwać
przeciąganiem struny

a i brzegi rzeki
choć naprzeciw leżą
jedne są piaszczyste
inne skałą jeżą

gdy będziemy szukać
znajdziemy krotności
bo przyjaźń i „przyjaźń”
to też przeciwności.

Pozdrawiam serdecznie:)) HJ

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Prawdziwa Wiara i Wiara w Prawdę
    • Czy niewysłowione ludzkie cierpienie Może mieć swoją cenę?   Czy bezbronnych przerażonych dzieci łzy Można dziś na pieniądze przeliczyć?   Czy przerażonych matek krzyk Można zagłuszyć szelestem gotówki?   Czy za zrabowane schorowanym starcom przedmioty Mogą młodzi biznesmeni dziś żądać zapłaty?   Czy za zachowane obozowe opaski Wypada dziś płacić kartami płatniczymi?   Czy za wspomnienia młodzieńców rozstrzelanych Godzi się płacić przelewami sum wielomilionowych?   Niegdyś zabytkowe monstrancje i menory, Padały ofiarą rasy panów chciwości, Kiedy SS-mani pieniądze za nie liczyli, Jak przed wiekami Judasz za Chrystusa srebrniki.   I bezcenne pamiątki rodzinne, Często zacnym ludziom zrabowane, Nierzadko kryjące wyjątkową historię, Przez SS-manów były przeliczane na pieniądze…   Dziś niemieccy biznesowi magnaci, Zapominając o prostej ludzkiej przyzwoitości, Nie licząc się z swymi wizerunkowymi stratami, Na tamtym cierpieniu znów chcieliby zarobić,   Na głosy sprzeciwu pozostając głusi, Topiąc w drogich alkoholach sumienia wyrzuty, Tragedię tylu ludzi chcieliby spieniężyć, Kalkulując cynicznie łatwy zysk…   Niegdyś oni do naga rozebrani Głodni, wychudzeni, bezsilni Będąc na łasce SS-manów okrutnych, Bez pozwolenia nie śmiąc się poruszyć.   Niewysłowionym strachem wszyscy przeszyci, Z zimna i strachu przerażeni drżeli, Czekając na śmierć w komorach gazowych Wyszeptywali słowa ostatnich swych modlitw…   A dziś na niemieckich salach aukcyjnych, Panuje wszędobylski blichtr i przepych, Wszędzie skrojone na miarę garnitury, Połyskujące sygnety i sztuczne uśmiechy,   Szczęśliwi potomkowie katów i oprawców, Bez poczucia winy ni krztyny wstydu, Za tamtych ich ofiar niezgłębiony ból Żądają butnie wielocyfrowych sum…   Lecz my otwarcie powiedzmy, Że cierpienia spieniężyć się nie godzi, Niezatarte przyzwoitości zasady I tym razem spróbujmy uchronić...   Lecz my ludzie szczerzy i prości, Choć symbolicznie się temu sprzeciwmy, Może oburzenia głosem stanowczym, A może prostych wierszy strofami…   By te padające bezwstydnie ceny wywoławcze, Cywilizowanego świata wstrząsnęły sumieniem, Milionów ludzi budząc oburzenie, Głośnego sprzeciwu będąc zarzewiem.   By ten kolejny skandal Godzący w pamięć o ludobójstwa ofiarach I tym razem nie był zamieciony pod dywan, By upokorzoną była niemiecka buta...        
    • utkłem w polu bez granic  w pustej przestrzeni  pomiedzy nie a nic  a do tego brak    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Omagamoga Zapewne to tęsknota za utraconym Rajem. :)
    • @E.T. dziękuję za za szczerość i w pełni się zgadzam z twoim komentarzem, niestety nie lubię czegoś niewyjaśnonego, czegoś co ktoś inaczej może to zrozumieć. Jeśli chodzi o wpis P.S to dodałam go ze względu na mój wcześniejszy wiersz który musiałam usunąć ponieważ ludzie go wzięli zbyt dosłownie twierdząc że pewnie potrzebuje pomocy i skłaniam do samobójstwa co kompletnie nie miałam tego na myśli... 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...