Brzemię białego człowieka

[Radek_at]

Starty brud z naszych oczu
Starta myśl z naszych umysłów
Czy łatwiej jest gdy puste to wszystko?

Usunięty ciężar z naszych powiek
Jak mogliśmy nie widzieć zła
Do beczki prochu zbliża się iskra

Całe cierpienie na świecie
Mogiły rosną jak drzewa
Zapomniane tragedie kamienny las ukrywa

Nędza wystających żeber
Bieda była tu zawsze
Wychudzonego dziecka spojrzenie badawcze

Możesz się tylko modlić by Bóg istniał
Jeżeli karze grzeszników
Wszyscy pójdziemy do piekła

[Waldemar Talar]

bardzo mi przypadł ten wiersz, lubię taka poezje
bo zmusza do refleksji.
tylko tytuł mnie drażni-proponował bym-Brzemię człowieka-
ale może nie mam racji Radku.
pozdrawiam Waldemar