Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

telewizor włączony, jak trawa zielona gdy zimno w piwnicy,

ściany ciemne ciemne pomarańczowe, i płonie ognisko a sufit jest nisko...

walizko... ze skóry krokodyla co nie zdążył dać dyla,

gdy dzwonił telefon jak radio "maryja",,,

dostałem z kija długiego jak żmija, ogonem wywija, przemija,

a liście z drzew spadły po drodze zbladły, jak rwący potok gdy wody brak.

wszystko nie tak...! gdzie leci ten ptak?

co macha skrzydłami, jak mrówka nogami gdy zupa zjedzona a teściowa kona

jak stara opona, jak pociąg jadący po torach gnający,

w niebiosach szybuje, maluje, choruje

a w piecu sie pali kamienie od drwali, czarnych kowali,,

niech świat sie spali, mnie już to wali...!





proszę o szczere komentarze :P

Opublikowano

Tytuł adekwatny do treści - bezsens, totalny bezsens.
Co prawda, moża się dopatrzyć kilku ciekawych sformulowań, ale tak trochę chaotycznie to wszysko zgrane.
Ja też pisać bezsensem lubię, ale światu tego nie pokazuję, bo, cóż, większego sensu to nie ma.

Jak to zwykle mam w zwyczaju, pod ostrzał pójdzie także forma przekazu. Kilka uwag, co do techniki:
- nie widzę potrzeby robienia takich większych przerw międzi wersami tekstu, wyszło na to, że każdy wers to osobna strofa. W moim mniemaniu, wyszło beznadziejnie.
- wersy są stanowczo za długie.
- nie znam czegoś takiego, jak 'trzyprzecinek', ewentualnie znam trzykropek.
- interpunkcja ogólnie leży i płacze. Ale może to ogólny zamysł? Niestety, nie wyszło.

Pozdrawiam.

Opublikowano

dzięki za szczerość odstępy miedzy wersami wyszły same nie chciało mi sie zmieniać :P, ale nie bardzo rozumiem twoje ostatnie zdanie, piszesz że.

interpretacja leży i płacze, ale może to ogólny zamysl i ze niestety to nie wyszło..
czyli jak to był mój zamysł i nie wyszło to jednak jest ta interpretacja? zdanie zaprzecza samo sobie....


poza tym to jest Abstrakcja nie do zinterpretowania i omówienia....


i mam prośbę, które sformułowania są ciekawe zęby wiedział w którym kierunku dążyć?

thx i pozdrowienie i uszanowanie el poeto Filuś :):):)

Opublikowano

Leży i płacze dlatego, że zasady jej stosowania chyba gdzieś uciekły i jakoś nie zamierzają wrócić. A to, co jest, jest do poprawki.

Hm, zaraz zobaczymy, co jest nawet niezłe.
"a w piecu sie pali kamienie od drwali, czarnych kowali"
"a liście z drzew spadły po drodze zbladły, jak rwący potok gdy wody brak." - to jest ciekawawe, jednakże nie odpowiada mi forma
"jak trawa zielona gdy zimno w piwnicy" -ciut bezsensem napisane, ale ujdzie

no, tyle. pozdrawiam

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I ma te, i bok led na handel kobietami.  
    • @Berenika97 wiersz jest absolutnie przepiękny i jednocześnie tak głęboko poruszający !   to, w jaki sposób potrafiłaś ubrać w słowa ból, samotność i dojrzewanie w chłodzie, jest mistrzowskie.   obrazy, których używasz, są niezapomniane.   wyrażenie "sny wędrowały boso po zimnej podłodze" trafiło prosto w serce - to jest czysta poezja !   podziwiam Cię za wspaniałą puentę: "Nauczyłaś się wszystkiego od końca".   to zdanie zamyka cały wiersz w sposób perfekcyjny, pozostawiając czytelnika w zadumie.       Nika. pięknie napisane.      
    • @Berenika97 Ten wiersz to połączenie minimalizmu, psychologii i delikatnej metaforyki. Bez ckliwości ale z wielkim ładunkiem empatii  dotyka rzeczy bolesnych, ale nie popada w tani sentymentalizm, przedstawiając obraz traumy i emocjonalnego deficytu.
    • @Migrena Ten wiersz jest jak precyzyjny sejsmograf. Nie rejestruje tylko drżenia ziemi, ale drżenie samego Bytu – to pierwsze "pęknięcie w nieskończoności", z którego narodziła się świadomość. Uchwyciłeś w słowach coś, co zwykle skrywa się w milczeniu - ten fundamentalny paradoks człowieka. Jesteśmy "niedorobionymi aniołami", "boskim szkicem", który nosi w sobie "odcisk palca Stwórcy", a jednocześnie "buntem dziecka, które zgubiło drogę do domu" i wciąż ściska w kieszeni klucz, nie pamiętając drzwi. To tekst, w którym się jest – w tej przestrzeni "między światłem a ciemnością", gdzie Bóg milczy "z miłości większej od odpowiedzi", dając nam przestrzeń do budzenia się. Twoje słowa ważą. Mają w sobie gęstość "gliny, która pamięta palce" i lekkość "oddechu, który nie pamięta początku". Nie potrafię inaczej skomentować, tylko iść śladami po Twojej wizji.  To jest tekst o wielkiej odwadze i jeszcze większej precyzji. Świetny! Przepiękny klip   Dlatego właśnie gdybyś nie istniała, Spróbowałbym wymyślić miłość. Tak jak malarz, który własną dłonią Kreśli barwy dnia, I nad swym dziełem nie może wyjść z zachwytu. Tekst pochodzi z

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Może dlatego Bóg, po stworzeniu mężczyzny, uznał, że stać Go na więcej. I wtedy stworzył kobietę. :)
    • czy czytając wiersz wypada płakać  a jeśli  tak to jak  te chwilę nazwać   przeżyciem czy burzą a może to kara  za to że poeta  nie płakał   bo bał się że jego  łzy sens stłumią  rozmażą a to  może zaboleć   czy czytając wiersz wypada łzy ronić czy może lepiej zaklaskać
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...